. De installaties waarover het Zuid-Limburgse domein Apostelhoeve beschikt, zijn modern en doen niet onder voor die van gereputeerde wijnbedrijven elders in de wereld: Je vindt er een hydraulischepers, roestvrijstalen gistingstanks, 
koelapparatuur, een efficiënte bottelmachine en een koele, vorig jaar vergrote flessenkelder. Het gaat dan ook voorspoedig met dit Maastrichtse wijngoed.Tegen en op de Louwberg, die tegenover de Sint-Pietersberg ligt met ertussen de Jekervallei, beschikt de hoeve over ruim 8 hectare met druivenstokken die in 2012 jaar ruim 65.000 flessen witte wijn gaven. In 1970 begon het allemaal als hobby. Geïnspireerd door een Nederlandse en een Vlaamse wijnpionier plantte fruitteler Hugo Hulst toen zo’n 1200 stokken. Deze gaven in 1973 hun eerste wijn en in 1974 hun eerste volwaardige oogst, van 1900 flessen. De Müller-Thurgau smaakte verrassend goed, de Riesling veel te zuur. De gelijknamige druiven zijn nog steeds aanwezig, maar hebben inmiddels gezelschap gekregen van auxerrois (lijkt op pinot blanc) en pinot gris. De teelt van deze rassen geeft eigenlijk weinig problemen. Want op de helling van de Louwberg 
heerst een relatief warm microklimaat, terwijl de bodem er perfect voor wijnbouw is geschikt. De ondergrond bestaat namelijk uit mergel, met daarboven een kiezelhoudende, humusrijke lösslaag. Om te vermijden dat de lösslaag bij regen naar beneden spoelt, wordt in de wijngaard de groei van gras en onkruid niet gestopt, maar juist gestimuleerd. ‘Dat heeft nog een ander voordeel’, zegt Mathieu Hulst, die de leiding van zijn vader heeft overgenomen en ook ter plekke woont. ‘Als we het groen hebben gemaaid, laten we dit liggen. Het gaat dan verteren, wat stikstof vergt. Dit put de grond uit, waardoor hopelijk de wortels van de druivenstokken nog dieper gaan.’ En hoe dieper de wortels, des te complexer het aroma dat ze naar de druiven brengen. De pluk vindt altijd laat plaats, gewoonlijk pas vanaf begin oktober en soms durend tot in november. Dit om het suikergehalte in de druiven zo hoog mogelijk te 
krijgen, en hun zuurgraad relatief laag, terwijl bovendien de aromavorming wordt bevorderd. Mathieu (1966) stelt ook::’Een extra week zon betekent een extra procent alcohol in de wijn.’ Dat werd vooral bewezen in 2011, toen dankzij het zonnige najaar ‘de hoogste suikergehaltes ooit’ in de druiven werden gemeten. Hoe Mathieu Hulst, die o.a. in de Elzas stage liep, de stijl wijnen ziet die hij wil maken? ’Bij ons dienen de wijnen in de eerste plaats zuiver te zijn, voorts ook fris en ze moeten smaken naar hun druif.’ We krijgen een proeve op de hoeve, tijdens een druk bezochte open dag waarbij alle bezoekers gastvrij ontvangen worden met per wijn een passend hartig hapje. De eerste wijn van het juichjaar 2011 is de Apostelhoeve Müller-Thurgau: vooral floraal van geur, vitaal van smaak, toch goedgevuld en trakterend op fris groen fruit. Gewoon voortreffelijk in zijn soort. 
Ook de Apostelhoeve Auxerrois smaakt heel levendig, bijna mineralig zelfs, met een kruidje en fruit van zowel witte als groene en citrusvruchten. Als frisser en tegelijk net iets milder wordt de fraaie, door wit plus groen fruit getypeerde Apostelhoeve Riesling ervaren – wát een verschil met die van de eerste oogst. Mathieu zegt nog ’in de kelder probeer ik eigenlijk zo weinig mogelijk te doen.Hoe natuurlijker zijn wijnen, des te beter’. We maken ook kennis met de Apostelhoeve XII, een zacht fruitige, appel is present, kostelijke compositie van müller-thurgau, aangevuld door auxerrois en pinot gris. Van uitsluitend laatstgenoemde 
variëteit verschijnen tot slot twee versies. De gewone Apostelhoeve Pinot Gris, een behoorlijk rijke wijn met subtiele schakeringen van zuidvruchten, wit en citrusfruit, in een licht zoete, Elzasachtige stijl – enminstens zo geslaagd als veel soortgenoten uit die streek. Als nog wat complexer, dankzij beheerste houttonen, en fractioneel krachtiger, ervaren we de Apostelhoeve Pinot Gris Barrique. In gedachten riepen we ‘Hulde, Hulst!’. Wijnen van de Apostelhoeve zijn verkrijgbaar op de boerderij zelf, www.apostelhoeve.nl, en bij een aantal wijnhandels, waaronder www.sauterwijnen.nl. Hun flesprijs inclusief btw varieert van ruim €12 (Müller-Thurgau 2011) tot ongeveer het dubbele (Pinot Gris Barrique 2011).
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
DRIE GRIEKSE EILANDEN
. In de winter is het prettig dromen over Griekse eilanden – waar het vaak zonnig is en het altijd vakantie lijkt te zijn. Over Corfu bijvoorbeeld, het westelijkste stuk land dat aanGriekenland behoort. En tegelijk 
het dichtst bevolkte. Zijn naam verschijnt al ver voor het begin van onze jaartelling en zijn vorm doet enigszins denken aan een kleine versie van de Italiaanse laars. Kérkyra ofwel de stad Corfu vormt de belangrijkste attractie. Dit vooral dankzij een 
sfeervol centrum met smalle straten tussen hoog oprijzende panden waarvan vele gebouwd werden in Venetiaanse of soms Franse stijl, vaak met smeedijzeren balkons. Op de begane grond floreren alle mogelijke winkels, cafés en restaurants. Hier en daar kun je ook de plaatselijke likeur proeven. Het mooiste museum bevindt zich aan de noordwestkant van de stad, het paleis van St. Michael en St. George, dat je betreedt via twee imposante poorten. 
Binnen wordt een enorme
verzameling Aziatische kunst geëxposeerd. De stad – waar schrijvers als Goethe en Oscar Wilde vakantie vierden – heeft ook enkele grote pleinen, met als grootste Spianáda. Dit vormt een groene zone tussen het oude centrum en een enorme citadel, een van oorsprong Byzantijns fort waarin tijdens onrust en belegeringen somsde totale bevolking verbleef. In de omgeving van Corfu stad zi
jn enkele wijnbedrijven gevestigd, waaronder het domein Theotoky (foto boven), en je ziet ook veel olijfgaarden. Voor het bekijken van een zonsondergang is Pelekas niet alleen de beste plek, maar volgens ingewijden ook de meest romantische. Je bereikt dit heuveldorp via een slingerweg westwaarts van de stad; het is zo’n drie kwartier rijden.
Ruwweg halverwege de Peloponnesus en Turkije ligt Santorini. Waarvan de geschiedenis teruggaat tot de 
prehistorie. Na eenzame eeuwen beleefde dit eilanden nieuwe bloeiperiode, onderde Byzantijnen die het verrijkten met enkele opmerkelijke kerken. Ook andere bezetters, waaronder de Turken en zeevaarders van allerlei 
nationaliteiten, bouwden er huizen. Het eiland, dat ongeveer de vorm heeft van een halve maan, ligt rond een baat met daarin kleinere eilanden. Ooit was Santorini veel groter. Op de plek van de baaibevond zich namelijk een vulkaan die zo’n 3600 jaar geleden uitbarstte – het was op aarde de grootste natuurexplosie ooit – en vervolgens onder water verdween, met grote delen van het eiland. De vloedgolf die ontstond heeft waarschijnlijk de hele Minoische beschaving op Kreta weggevaagd, 113 km zuidelijker.Vanuit de kleine haven bereik je de hoofdstad Fira met een kabelbaan, hoewel je de steile klim ook lopend kunt maken (bijna 600 treden) of op de rug van een ezel. 
Eenmaal boven is het heerlijk wandelen, parallel met de baai, tussen wit gepleisterde gebouwen die schitteren in het zonnelicht. Vergezichten komen voortdurend voorbij. Hier en 
daar zijn ook lichtblauwe koepels te zien. Behalve talrijke souvenir- en juwelenwinkelstelt Fira enkele goede galerieën (Art & Icon Stio, Marti) en terrasrestaurants, waar je behalve van het panorama kunt genieten van verse vis en de lokale, verrassend lekkere witte wijnen. Tot de allerbeste, ook internationaal bekroonde, behoren die van het domein Sigalas (verdient zeker een bezoek, maar ligt wel een stuk achter de stad, foto links). Hoe superieur, hoe uniek en hoe lekker een 
van alleen assyrtiko, de lokale witte variëteit, vervaardigde Sigalas Santorini kan zijn, blijkt als je deze wijn ter plekke geschonken krijgt. Hij is geurig en biedt een opwekkende, vitale, enigszins hartige smaak met zowel frisse citrusaroma’s als een vleugje tropisch fruit. Ik noem hem graag de Griekse Chablis.
Pal noordelijk van Santorini, op ongeveer de hoogte van Athene, ligt Mykonos, een vrij compact eiland. Het wordt gekenmerkt een grillige kustlijn en soms drukke stranden waar naturisten en andere feestgangers zich zeer thuis voelen. 
Behalve een pittoreske vissershaven (zie de foto bovenaan deze reportage) heeft het een historisch hart met witte panden waartussen de straten soms meer stegen zijn en schaduwrijk. Ze doen denken aan een doolhof; wie er wandelt raakt gegarandeerd de weg een of meer keren kwijt. Het labyrint werd bewust zo aangelegd; het was bedoeld om aanvallers in de war te brengen, zoniet in een hinderlaag. 
Snuisterijen, souvenirs en ambachtskunst kun je overal in Mykonos kopen. Terwijl voor het lessen van de lekkere dorst de nodige taveernes aanwezig zijn, aan de haven, langs de zee of diep in het plaatsje zelf. Met een beetje geluk zie je een pelikaan, die officiële mascotte van het eiland. Achter het stadje, op een lage heuvel, staat een vijftal marka
nte windmolens, met in een daarvan een klein landbouwmuseum. En jonge vrouwen die willen trouwen, moeten niet nalaten om water drinken op het Platía Tría Pigáda, het plein van de drie bronnen.
Een hoogwaardige cruise-maatschappij die regelmatig deze Griekse eilanden aandoet, is www.hollandamerica.com. Op de foto onder zie je de Nieuw-Amsterdam voor Santorini liggen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
VINOSTALGIE (8)
De kaden van Bordeaux, eind 19e eeuw, toen de meeste wijn daar vandaan werd verscheept, niet in flessen en kisten, maar uitsluitend in vaten. Treinen en trams reden al wel, auto’s nog niet. Dat op de ansicht het aantal wijnvaten beperkt is, heeft te maken met druifluis, die in juist toen alle druivenstokken in ook de hele Bordeaux-streek vernietigde.
. Ambitie kan Fons Aaldering niet worden ontzegd. Hij wil namelijk, op zijn eigen Aaldering domein, wijnen maken die tot de beste van Zuid-Afrika behoren. Na ook in Frankrijk en Spanje te hebben 
rondgekeken besloot de voormalige maaltijdverstrekker-in-het-groot, die jarenlang aan allerlei luchtvaartmaatschappijen leverde, op de Kaap een wijngaard te verwerven. Onderhandelend en ruilend lukte dat uiteindelijk, bij Stellenbosch en in de Devon Valley, waar een zuidoostelijke bries 
verkoeling brengt na een warme zomerdag. Inmiddels telt de akker 25 hectare met blauwe variëteiten en 8 met witte. Voorheen werden de druiven geleverd aan Boschendal. Het eerste besluit was ‘laten we gaan snoeien’. Met als doel de opbrengst per hectare sterk terug te brengen van twaalf ton na eerst acht en uiteindelijk zes, Tegelijk werd gekozen voor een milieuvriendelijker manier van telen. Voorts nam Fons een talentvolle, universitair geschoolde wijnmaker in dienst, Dustin Osborne.En vorig jaar, net voor de oogst, kwam een perfect geoutilleerde kelder gereed met bijna twee dozijn op maat vervaardigde roestvrijstalen gistingstanks en een hal voor 400 fusten van Frans eikenhout (vijf verschillende soorten, gemiddeld €900 per vat). De wijnen – eerste oogst 2007 – zijn letterlijk en figuurlijk indrukwekkend. Ze werden ook bekroond, al zo’n 25 keer. KLM koos er enkele voor zijn World Business Class en in Nederland staan ze op de kaart bij inmiddels zo’n 150 restaurants, waaronder De Librije. Een van de sterren in het gamma is de Aaldering Chardonnay 2012, heerlijk sappig, heerlijk fruitig, mondvullend, krachtig en voorzien van beheerst wat toastachtig hout. Richtprijs €17,95. 
En dan is er de zeldzame, eigenlijk unieke Aaldering witte Pinotage 2012. Breed en stevig, bijna romig zelfs, met zachte zuren en milde fluittonen, als van perzik, met wat peer en in de verte en vleugje banaan. Als ik ‘m ergens mee zou moeten vergelijken, is dat een Viognier, maar dan met een toch ander, eigen aroma. Ik denk dat hij heel lekker is bij al dan niet gevulde kalkoen, om maar een voorbeeld te geven. De wijn zal voornamelijk in restaurants verkrijgbaar zijn, vanwege zijn beperkte opbrengst. Maar als hij in de winkel komt, zal dat voor €22,95 zijn. Tussen de rode is het moeilijk kiezen. De Aaldering Shiraz 2009 smaakt vrij levendig en elegant, met zowel bessig fruit als kruidig hout, baie lekker. Terwijl de harmonieuze Aaldering Pinotage 2009 beduidend kruidiger en krachtiger is, met besfruit meer in de achtergrond; mooi bij springbok en ander 
wild. De Aaldering Cabernet Sauvignon Merlot 2009 tenslotte kan beschouwd worden als een rode Bordeaux met Zuid-Afrikaanse zon, vlezig en gespierd, met roosteraroma’s, zwarte vruchten, bessen, laurier en wat kruidigheid; om te combineren met steak van de grill en oude Goudse. Alle rode kosten €22,95 per fles. Verkoopinfo via verkoopmanager Janine Smink, janine@aaldering.co.za. ‘Weet je wat ik leuk vind?’, voegt Fons Aaldering nog toe, ‘als iemand zegt “Wat een ontzettend lekkere wijn”.’ Dat gaat ongetwijfeld nog váák gebeuren.
. We blijven nog even in het nu zomerse Zuid-Afrika, voor een bezoek aan de culinaire hoofdstad Franschhoek. Waar ruim driehonderd jaar geleden het domein La Motte werd gesticht. Sinds 1970 behoort dit aan de familie Rupert; de huidige eigenaresse is Hanneli Koegelenberg-Rupert, wiens man Hein de functie heeft van algemeen directeur. 
De immense bezitting – onlangs totaal gerenoveerd, met een nieuwe kelder, een excellent restaurant en een eigen museum – bestrijkt 650 hectare, waarvan er 250 beplant zijn met druivenstokken. Een minderheid daarvan, ongeveer 15 procent, geeft de wijnen van La Motte zelf. De rest is vooral bestemd voor het succesvolle merk Leopard’s Leap. Nauw betrokken bij het wijngoed is Adolph Huesgen (foto) die zelf uitstekende wijnen maakt in het Duitse Moezel-dal, voor zijn eigen bedrijf Villa H
uesgen. Met hem heb ik een half dozijn wijnen van La Motte geproefd. En wat wáren ze lekker. Dat gold zeker voor de bestseller, La Motte Sauvignon Blanc uit 2011, heel sappig, flink fris en expressief, met een aroma van zowel asperges als citrusfruit. Adviesprijs €10,99.Eveneens superieur in zijn soort vond ik de La Motte Shiraz 2009 waarvoor de druiven bewust iets eerder werden geplukt om niet te veel alcohol in de wijn te krijgen. Beheerste hout- en roosteraroma’s, samen met rijp fruit van bessen plus zwarte vruchtjes en een hint van leder maken dit een waarachtige wildwijn. Per fles kost hij meestal €18,99. Verkooppunten via www.winespirits.nl.
. Het was een genoegen om weer eens te praten en te proeven met een van Chili’s meest succesvolle wijnmakers: Adolfo Hurtado, de directeur en hoofdwijnmaker van Cono Sur. Ongelooflijk wat die in de afgelopen paar jaar 
heeft gepresteerd. Zo plantte hij maar liefst 270 ha wijngaarden bij, op drie verschillende locaties: hoog in de Aconcagua Valley (blauwe rassen, vooral Mediterrane, alsmede de Spaanse tempranillo en de Californische petite sirah), in de zuidelijke Maule Valley en in de koele San Antonio Valley (15 hectare met uitsluitend pinot noir). In totaal beschikt Cono Sur nu over 1400 hectareeigen wijngrond (waarvan een indrukwekkende 300 met pinot noir, de grote specialiteit), terwijl via contracten en het moederbedrijf Concha y Toro 
ook nog druiven worden verworven – waarmee de controle over de benodigde druiven ongeveer 90 procent is. Voorts werd de mate van organisch, dus milieuvriendelijk telen vergroot. En werd zes miljoen dollar geïnvesteerd in een kelderuitbreiding, vooral bestemd om het toenemende volume van witte wijn
en op te vangen. ‘Immers, bij witte wijnen gebeurt vrijwel alles vóór de gisting, bij rode wijnen juist tijdens en na de gisting’, zo licht Adolfo (foto) toe.Er werd ook hard gewerkt aan de presentatie en invulling van de verschillende wijnlijnen, nu in totaal vier. Plus nog de incoonwijn Osio (een super-Pinot Noir), twee mousserende en een Late Harvest Riesling. De basislijn is Cono Sur Bicicleta (met een fiets op het etiket), waarna komen Cono Sur Organic, Cono Sur Reserva Especial (altijd gemakt door Adolfo zelf) en Cono Sur Single Vineyard (met op het etiket de naam en nummer van een bepaald perceel). Met deze wijnen wil Adolfo van Cono Sur ‘het volgende wereldmerk van Chili’ creëren.
Waarmee hij al een een eind op weg is, aangezien Cono Sur de laatste paar jaar al doorgroeide tot Chili’s twee wijnexporteur. Hetgeen vooral te danken is aan de hoge gemiddelde kwaliteit, bij vaak toch grote volumes, en een redelijke verkoopprijs. Eigenlijk alle aanwinsten die met Adolfo werden geproefd, zullen de komende maanden in Nederland op de schapen verschijnen (o.a. bij Mitra, C1000 en Jumbo), waarna ze in dit magazine zullen worden beschreven. Een wijn komt alleen aan boord van KLM World Business Class, de Cono Sur Single Vineyard Syrah 2011, Block 25 La Palma uit San Antonio Valley, een dieprode, gulle, sappige wijn, rijk voorzien van cassis en ander fruit, samen met beheerst wat kruidig hout. ‘Een van onze missies is’, zo stelde Adolfo, ‘om de wereld te tonen dat Chili hoogwaardige wijnen kan produceren.’ 
Alleen al op basis van deze superieure Syrah kan worden gesteld: missie geslaagd. Later deze maand begint Adolfo Hurtado aan alweer een nieuwe oogst, die goed zal zijn voor zo’n 24 miljoen flessen (Cono Sur en het zustermerk Los Gansos). Dat is voor de Chileen een inspannende periode, mede omdat de wijngaarden over maar liefst 1100 kilometer liggen verspreid. Wijnen met het merk Cono Sur worden o.a. verkocht door www.mitra.nl en geselecteerde wijnspeciaalzaken, terwijl www.c1000.nl en www.jumbosupermarkten.nl de lijn Los Gansos voeren.
DICHTKLAPPEN
De lezer roept verheugd twee keer:
‘Hoera dit boek is uit!’
Als hij het aanschaft en wanneer
hij ’t met een ferme klap weer sluit.
Uit de bij Novella verschenen bundel Klapvee van de Haarlemse puntdichter en podiumpresentator Jan J. Pieterse. De uitgave kost €10.
. Deze maand is het Jan Janssen, stichter en directeur van het in 2013 dertig jaar bestaande, hoogwaardige wijnbedrijf Heeren van Heusden, die zijn favoriete wijn-spijscombinatie onthult. Nadat Jan in Tilburg als bedrijfseconoom was afgestudeerd, startte hij zijn loopbaan in de wijn- en gedistilleerddivisie van Allied Breweries. Vervolgens werd hij, na diverse stages in wijnproductiegebieden, directeur van Walraven & Sax, gedurende acht jaar. En in 1983 begon hij zijn eigen bedrijf, dat gevestigd is in het fraai gerestaureerde vestingstadje Heusden. De firma kreeg als naam Heeren van Heusden Wijnkoopers en levert voornamelijk wijnen aan een groot aantal restaurants, via direct mailing rechtstreeks aan particulieren en ook relatiegeschenken 
aan bedrijven. In het eigen proeflokaal te Heusden organiseren Jan en zijn team educatieve proeverijen voor groepen van minimaal twintig en maximaal vijftig personen. Terwijl in september, gedurende het jaarlijkse Open Huis, circa zestig wijnen kunnen worden gekeurd. Naast de bekende rode en witte wijnen van Louis Latour uit de Bourgogne, Ardèche en Var importeert Heeren van Heusden een breed assortiment Bordeaux-wijnen, ook voor de aankoop ‘en primeur’. Naast de klassieke Franse wijnen bevat Jans wijnassortiment soorten uit minder bekende gebieden, zoals de Jura (waar de opmerkelijke mousserende rosé Lingot Martin vandaan komt), de Savoie, Cheverny, Vouvray en Saint-Chinian. Voorts worden ook Spanje, Italië en Oostenrijk vertegenwoordigd. Naast een website verzorgt Heeren van Heusden maandelijks, zowel via e-mail als traditionele post, een wijnnieuwsbrief. Daaraan wordt drie keer per jaar het 24 pagina’s bevattende, culinaire cahier Entre Nous toegevoegd. Zijn mooiste culinaire combinaties beschrijft Jan kernachtig als volgt. Rauwe oesters met de Vouvray Moelleux van Domaine des Aubuisières. Fazant met zuurkool en de (koel) geserveerde Pinot Noir van het Domaine de Valmoissine van Louis Latour in de Var. Lamsvlees van de grill en een Rioja Reserva van Campillo.
. In Abcoude heb ik het wijnkoppel Jan en Caryl Panman ontvangen, de gedreven eigenaren van Château Rives-Blanques in Limoux. Waar ze in 2012 hun twaalfde oogst binnenhaalden. Weinig echtparen hebben op zo veel verschillende locaties gewoond, en ook zo veel verschillende bezigheden gehad, maar, zoals Caryl het verwoordde: ‘We kunnen ons niet voorstellen dat we ooit iets anders hebben gedaan.’ Wijn maken – goede, eerlijke. 
karaktervolle wijn, integer geproduceerd – is hun grote passie. Hoe succesvol ze zijn, bewijzen o.a. lovende notities in Franse gidsen, de selectie door KLM en vorige maand nog een prijzende kritiek van Jancis Robinson over hun bubbelende Château Rives-Blanques Blanquette de Limoux 2010, in The Financial Times, tussen o.a. Champagnes. Jancis schreef: ‘Mainly local Mauzac grapes that taste of cooking apples. Quite explosive and a tad frothy but an excellent example of this characterful grape.’ De wijn kost €13,75 per fles bij www.colaris.nl. Goed nieuws is ook dat zoon Jan jr. zich als opvolger heeft aangemeld en nu een wijntechnische scholing krijgt van keldermeester Eric Vialade. Plannen hebben de Panmans nog volop. Waaronder nog meer terroir brengen in hun beste wijnen, nog milieuvriendelijker werken en het planten van pinot noir, hun eerste blauwe druivenras – niet zozeer voor rode wijn, maar voor Crémant de Limoux en mogelijk een stille rosé.
Reinhold Messner is een van ‘s werelds beste bergbeklimmers. Zonder zuurstof lukte het hem om de veertien hoogste bergen ter wereld te beklimmen. De nu 68-jarige Messner kocht in 1983 het uit de 13e eeuw stammende, toen bijna geheel vervallen kasteel Juval in het Noord- Italiaanse wijnbouwgebied Alto Adige (Süd Tirol), vlakbij Meran. Na een moeizame renovatie van het kasteel werd daarbij ook een wijngaard aangelegd en beplant met weissburgunder/pinot bianco, riesling, müller-thurgau en spätburgunder/pinot nero. Aldus Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, uit wiens imponerende collectie dit label afkomstig is.
*
Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.
