. De presentatie die Alvaro Espinoza vorige maand in Amsterdam gaf, was eigenlijk meer een pleidooi – voor duurzame wijnbouw. Als wellicht geen ander heeft deze in Chili, Frankrijk en Al3 (Small)Californië geschoolde wijnmaker biologische druiventeelt omarmd en daarna doorgevoerd. Twintig jaar terug was hij de eerste in Chili, bij Viña Carmen, om organisch te werken. Daartoe geïnspireerd na een verblijf van een maand of twaalf, op eigen kosten, bij Fetzer/Bonterra in Californië, dat pionierswerk met deze vorm van druivencultuur had verricht.
Profiel breed (Small)
In 2000 begon hij als consulent het bedrijf dat tegenwoordig Emiliana heet, en droeg er sterk toe bij dat alle wijngaarden – bijna 850 eigen plus 500 van contracttelers – tegenwoordig voornamelijk organisch en soms ook biodynamisch worden bewerkt. Wat weer verklaart waarom tussen de ranken gras, kruiden, bloemen en andere gewassen groeien, en allerlei kleine dieren (ganzen, kippen, geiten, schapen) er Al (Small)op gezette tijden lopen. Voorts werden tussen de wijngaarden ‘biologische corridors’ aangelegd ter bevordering van de biodiversiteit, en liggen naast sommige druivenpercelen beschermde bossen (670 hectare maar liefst) voor hetzelfde doel, terwijl het bedrijf bovendien 481 vogelhuisjes ophing. Beide methoden – ze zijn niet alleen arbeidsintensief en doch vragen ook om preciezie – resulteren in druivenstokken die sterker, resistenter worden. En dus betere druiven geven. De logica die Alvaro (1962, foto) hanteert is eenvoudig: als je planten goed voedsel geeft, worden ze, net als mensen, gezonder. Kunstmest is killing, maar compost juist heilzaam. Bij het biodynamische principe wordt de compost zelfs nog verrijkt met kleine doses van een zestal kruiden. Inmiddels verscheept Emiliana met veel succes zijn biowijnen: achthonderdduizend dozen naar 55 landen. Voorts lanceerde Alvaro de eerste eivormige gistingstanks in Chili. Deze in de BAl11 (Small)ourgogne vervaardigde, van binnen gladde containers hebben als voordeel dat de wijn voortdurend in beweging blijft, en de temperatuur binnenin op natuurlijk wijze laag, zodat bepaalde behandelingen achterwege kunnen blijven. En hoe minder je een wijn behandelt, des te beter dat is. Dat bij Emiliana in het kielzog van milieuvriendelijke druiventeelt andere duurzame principes werden ontwikkeld, is bijna vanzelfsprekend. Denk aan o.a. zonne-energie, recycling, zuinig watergebruik en lichtere flessen. Last but not least werden voor de wijngaard- en kelderwerkers allerlei sociale projecten ontwikkeld en beurzen voor schoolgaande kinderen ter beschikking gesteld. Gezien dit alles komt het geenszins als een verrassing dat de wijnen hoogwaardig, ontzettend lekker en zuiver zijn. Neem alleen al de Adobe Chardonnay Reserva 2031 uit Casablanca Valley. Wat een heerlijke, expressieve combinatie van chardonnay plus kleine delen sauvignon blanc en marsanne. Tintelfris, levendig en sappig, met veel sappig fruit, waaronder wat passievrucht, en een klein kruidje. Prijs slechts €5,99, en net als de andere geproefde wijnen te koop bij Albert Heijn, www.ah.nl (550 winkels). Ook de charmante Novas Chardonnay 2012 komt uit Al9 (Small)Casablanca, van oudere tokken, maar heeft in zijn vieve en tegelijk gulle smaak naast citrusfruit meer notigheid en wat meer kruidig hout. Deze kost €7,99 (150 supers). Alvaro Espinoza was in 1994 de eerste om een pure Carmenère te bottelen. Geen wonder dat de Adobe Carmenère Reserva 2013 zo verleidelijk smaakt, dankzij een soepele structuur, prettig veel mild zwart en besfruit, een blaadje laurier en een hint van hout. Fles €5,99 (400 filialen). Genereus rijp fruit, samen met roosteraroma’s en een vleugje drop, typeren de vlezige, kostelijke Novas Carmenère/Cabernet Sauvignon Gran Reserva 2011 waarvoor €7,99 wordt gerekend (150 adressen). En voor wie graag Châteauneuf-du-Pape drinkt, maar dan fruitiger, verleidelijker en iets frisser, is de complexe Coyam 2011 het ontdekken waard, een topper à €14,99 (250 winkels). Stuk voor stuk zullen Alvaro’s wijnen schitteren tijdens feestelijke etentjes. Want het zijn feestjes in de fles.

 

Nieuwtje_v2 (Small). Een paar jaar geleden ben ik via www.hubrechtduijker.com op de bres gesprongen voor belletjes. Want ten onrechte krijgen liefhebbers van bubbelwijnen straf, aangezien die wijnen via een speciale accijns extra duur worden gemaakt. Momenteel zit er op de inkoopprijs van een fles mousserende wijn maar liefst €1,91 accijns. Da’s €1,25 méér dan op een wijn zonder belletjes. Een strafbelasting die nog vermenigvuldigd wordt in de verkoopprijzen, denk aan o.a restaurants. Onrechtvaardig? Jazeker. Onrechtmatig? Eveneens. Niet meer vBub2 (Small)an deze tijd? Idem dito. Mousserende wijnen zijn allang geen luxeproduct meer. Bovendien: je gaat frisdranken of bronwaters met koolzuur toch ook niet extra belasten omdat ze belletjes bevatten? Maar ziedaar, vorige maand heeft de Koninklijke Vereniging van Nederlandse Wijnhandelaren (KVNW) een officiële petitie ingediend tot opheffing van deze bubbeltaks. Dit gebeurde door bestuurslid Olaf Kerstens en secretaris Hans Burghoorn aan leden van de Tweede Kamercommissie Commissie Financiën (zie de foto). Met als extra argumenten dat het gelijktrekken van het tarief voor mousserende wijn de adminisBub (Small)tratieve lasten voor de wijnhandel vermindert, het wijnaccijnstelsel vereenvoudigt en een stimulans vormt voor de binnenlandse ondernemers (want in andere landen is de wijnaccijns lager). In feite is dit tweede keer dat de politiek wordt benaderd. Volgens het Lenteakkoord van 2012 was met de KVNW namelijk al afgesproken dat de bubbeltaks zou verdwijnen. In ruil daarvoor zou de accijns op stille wijn worden verhoogd. Uiteindelijk sneuvelde het voorstel om de bubbeltaks af te schaffen, maar werd de verhoging wél doorgevoerd. Onvoorstelbaar eigenlijk. De wijnsector, en daarmee de wijnliefhebbers, werden aangeslagen voor de afschaffing van de bubbeltaks – maar deze bleef gewoon bestaan. Laten we hopen dat rede en recht dit maal zegevieren. En dat we daarop volgend jaar een glas feestelijk bruisende wijn mogen heffen.

 

Etiket (Small) Het beroemdste warenhuis van Berlijn is het KaDeWe, het Kaufhaus Des Westens. Opgericht in 1907 met een voor die tijd reusachtig aanbod van producten uit de gehele wereld. Na een verwoestend bombardement in 1943 vond in zeven jaar later de heropening plaats, waarnaar 160.000 mensen kwamen kijken. Op de zesde etage is The Gourmet Floor met delicatessen en een grote wijnafdeling, en op de zevende etage bevindt zich het restaurant, in de Wintergarten. Aldus de toelichting van Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, die dit etiket selecteerde uit zijn omvangrijke collectie.

 [socialring]

 

 

Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.