Hartje hoofdstad, tussen het Waterlooplein en de Prins Hendrikkade, openden de gebroeders Niek en Paul Hartering in 2011 hun eigen restaurant. Het ligt naast een brug, met uitzicht op de Montelbaanstoren, is vrij klein en werd sober ingericht. 
Je kunt er à la carte dineren door bijvoorbeeld te beginnen met verse oesters (à €3 per stuk), maar de keuken is eigenlijk gericht op de table d’hôte (vijf gangen voor €42) die collectief wordt genoten, vanaf ongeveer acht uur. Die bestelden we dus ook. Na het aperitief, de mild frisse, naar wit fruit smakende Crémant de Loire van Baumard (glas €6,50, fles €35) arriveerde een aardige combinatie van rauwe, in citrus gemarineerde makreel, knapperige komkommer en een rode tomaten-gemberchutney. Fris en smakelijk, met een enigszins pittig accent. Een gerecht ook waarbij de Crémant prettig kon worden doorgedronken. 
Voorts bracht men een ongebruikelijke combinatie van o.a. een halve coquille, bloedworst, aardappelstoemp en een – helaas dominant bittere – meiknol (zie foto). Gang nummer drie bestond uit gebakken polenta, echt heel lekker, met verschillende paddestoelen, tomaat en basilicumsaus. Waarbij we een glas kostelijke Côtes du Rhône genoten, Le Petit Chapoton Rouge 2010, vlezig en volgeladen met licht gekruid, rijp zwart fruit – en gelukkig fris geserveerd (€4,50). Met rood ging het in een nog hogere versnelling dankzij de stevige, fruitrijke, van roostertonen voorziene Condado 
de Gaza 2007 uit Ribera del Duero (€46), de begeleider van de perfect gegrilde en smakende ribeye die het hoofdgerecht vormde (voor een stevig supplement van €10). Voor de huisspecialiteit porchetta (langzaam gebraden varkensvlees), waarvan we alleen een flintertje proefden, komen we graag nog eens terug. De perfecte crème brûlée tot slot bevestigde het: de gebroeders Hartering hebben hart voor hun zaak én hun gasten.
Gebr. Hartering, Peperstraat 10,1011 NX Amsterdam, tel. (020) 421 06 99. Zondag en maandag gesloten. Alleen diner.
