Veertien nieuwe wijnvondsten, een reportage over Kroatië, een nieuwe culinaire combinatie, polderwijnen uit Canada, klassiekers uit Bordeaux, de specialiteit van Uruguay en een verrukkelijke viswijn uit Spanje, ziehier enkele onderwerpen in dit verse maandmagazine. Terwijl de rubriek Aanbevolen restaurants werd uitgebreid met drie nieuwe recensies, zelfs een voor Disneyland. Er valt dus heel wat te genieten.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. Wat een kostelijke combinatie: gebakken, dooraderde, supermalse entrecôte van Duits rundvlees (gekocht
bij Lindenhoff, Baambrugge; kiloprijs ruim 43 euro) met een super Syrah uit Chili. Te weten de Tamaya Reserve 2010 uit de noordelijke, vrij koele Limarí Valley. Een wijn vol sappig fruit van bessen en zwarte vruchtjes, aangevuld door kruidigheid, wat laurier, beheerste roostertonen, een zekere frisheid en niet te veel alcohol. Fruitiger dan een Côte Rôtie, minder volumineus dan een Aussie Shiraz – en ook nog redelijk van prijs: €8,50 in de aanbieding bij www.colaris.nl.
.
Als vineuze innovatie, zo zou je het nieuwste product van Villa Maria kunnen beschouwen. Deze topproducent uit Nieuw-Zeeland bracht namelijk als eerste een Lightly Sparkling Sauvignon Blanc op de markt, jaargang 2011. Misschien als een – droger – alternatief voor Prosecco? De wijn smaakt heerlijk fris zonder zuur te zijn en is lekker voorzien zowel wat grassigheid als citrusfruit. Héérlijk gewoon. Wijnspeciaalzaken verkopen ‘m meestal voor €9,99. Adressen kun je opvragen via sales@groupelfe.com. Behalve puur heb ik de wijn ook geproefd bij gerookte Noorse zalm met flink wat citroensap, een eigenlijk prima partnership.
. In aanvulling op de lekkere Chileense Carmenères die vorige maand werden getipt heb ik er nog een gevonden. Namelijk de Carmenère Elemental 2011. Afkomstig uit de Colchagua Valley en van organisch geteelde druiven. De wijn heeft een massieve kleur en een gulle, bijna romige smaak met toasttonen en het allerrijpste zwarte fruit. Richtprijs €6,50. Verkoopadressen via wine@coenecoop.com.
. Zijn aroma is vooral muntachtig (kenners spreken over eucalyptus) en heeft ook donkere tonen, terwijl ook wat besfruit aanwezig is en de structuur elegant kan worden genoemd. Hij smaakte heerlijk bij gebakken Ierse ribeye met vleesjus, verse stamppot van boerenkool en een likje grove 
mosterd. Zowaar…het was een Gelderse wijn: de Cabernet Cortis 2009 van Wijnhoeve De Colonjes in Groesbeek (zie foto). Genoemd naar een resistente kruising van blauwe cabernet sauvignon met witte solaris, een twintig jaar geleden in Freiburg ontwikkelde variëteit. Ik vond de wijn verrassend lekker. Op het domein zelf is hij nog te koop voor €10,50. Een andere ontdekking was de Recortis 2009, waarin ook regent werd verwerkt.
Deze in Berlijn met goud bekroonde Groesbeker combineert in zijn vlezige, vitale smaak munt- en laurierachtige aroma’s met roostertonen en een vleugje zwart fruit. Tot volle tevredenheid – en met volle teugen – dronk ik hem thuis bij een traditionele spaghetti bolognese met daarop flink wat geraspte oude boerenkaas. Flesprijs €12,99 bij grotere Gall & Galls, zoals die op de N.Z. Voorburgwal 226A, hartje Amsterdam. Zie www.gall.nl. De Colonjes heeft als website www.wijnhoevedecolonjes.nl.
. Antonio Sanz stichtte in 1976 zijn eigen bodega, in de tegenwoordig beroemde maar toen nog niet eens wettelijk erkende, Noord-Spaanse streek Rueda. Als een der eersten begreep hij het kwaliteitspotentieel van de regionale witte druif verdejo en verrichte daar allerlei experimenten mee. Na twee keer zijn bedrijf verkocht te hebben – eerst een oude kelder in La Seca, later het succesvolle Palacio de Bornos/Castilla la Vieja – begon hij met zijn kinderen een nieuwe bodega onder zijn naam en creëerde de eerste biologisch gecertificeerde Rueda. 
Zoon Richard assisteert hem met de wijnbereioding, zoon Marco helpt hem in de wijngaard en dochter Alejandra doet de verkoop. Samen zijn ze verantwoordelijk voor de ecologische Antonio Sanz Verdejo 2011, een riante Rueda. Expressief van karakter, loepzuiver, heel sappig en vrij stevig, met allerlei schakeringen van zowel groene als witte vruchten (peer vooral) plus mild citrusfruit (denk aan perzik), samen met wat kruidigheid en een frisse kern. Richtpijs €9,99. Verkoopadressen via info@winespirits.nl.
. Westelijk in de Languedoc ligt het betrekkelijk kleine wijngebied Malepère (staat voor ‘Slechte stenen’) dat ongeveer 650 hectare met wijngaarden telt. 
Er groeien zowel Bordeaux-variëteiten als Mediterrane. Het is dan ook van de helft merlot, aangevuld door cabernet sauvignon, cabernet franc en malbec, dat de Cuvée Prestige 2010 van Château Guilhem werd gemaakt. ’t Is ene vol fruitige(bessen, zwarte vruchten) creatie, gespierd, mondvullend en met zowel donkere, laurierachtige aroma’s als kruidig hout. Prijs €9,25 bij www.vojacek.nl (zie ook de banner op de startpagina) – en de twaalfde fles is tijdelijk gratis.
. Zowel bij een voorjaarssalade met spekjes als bij een ovenschotel van Schotse zalm met voorjaarsgroente deed-ie het perfect: de lentefrisse Rosé 2011 van Josef Ehmoser. Deze bleekoranje Oostenrijkse wijn, gemaakt van de typisch Oostenrijkse zweigelt, is opwekkend van karakter en komt sappig in de mond met fris besfruit (denk aan o.a. aalbessen) en frisse citrus. Tot 1 juli kost bij €8,50 bij www.colaris.nl of zie de banner.
. Als bijna net zo mineralig en fris als een goede Chablis, zo 
heb ik de witte L’Empreinte de Saint Mont 2010 ervaren. Een goed gevulde wijn met groene fruitschakeringen van appel en citrus, waaronder grapefruit. Plus een hint van hout..Héél mooi bij vis met een frisse saus. Dit door de voortreffelijke coöperatiegroep Plaimont vervaardigde product heeft voornamelijk als basis de regionale gros manseng, aangevuld door wat petit manseng. De richtprijs van deze opmerkelijke ‘Zuidwester’ uit Frankrijk is €15, net als van de eveneens fraaie, karaktervolle, nog om geduld vragende rode variant uit 2008. Zie de Saint Mont banner of mail voor verkooppunten met info@dgswijn.nl.
. Vorig jaar werd hij bekroond op het 23e Proefschrift Wijnconcours, als zijnde een topper in zijn prijscategorie: de Rustenberg John X Merriman 2008. 
Deze uit Stellenbosch afkomstige wijn is een melange van vijf Bordeaux-variëteiten. Te weten cabernet sauvignon, merlot, petit verdot, cabernet franc en malbec. Bovendien vond op het fameuze Rustenberg een vatlagering plaats. Het mooie van de Merriman is dat je er van alles in kunt proeven. Bessen, pruimen en andere zwarte vruchten, laurier, kruidig hout, tannine (decanteren, een half uur van tevoren is zinnig), sappigheid, kracht en klein frisje dat hem vitaal houdt. Je zou het een klassieke Bordeaux kunnen noemen met een Kaapse signatuur. Prijs €12,99 bij de webwinkel AH Wijndomein, zie de de banner.
. Verrukkelijk in het voorjaar, dat is de Coté 2010 van Domaine du Tarique
t. Deze – per ongeluk ontstane – blend van chardonnay en sauvignon blanc bevat slechts 11 procent alcohol en heeft een prettig frisse smaak met enerzijds asperges, zeg maar plantaardige elementen, en anderzijds sappig wit fruit. Richtprijs €9. Zie www.tariquet.nl.
. De wijnhandel op zich vormt eigenlijk al een vondst. Want Hosman Vins (waar ik vorige maand bij toeval kwam, voor een fotosessie) is gevestigd in een historisch, sfeerrijk pakhuis, langs een stille straat hartje Schiedam. Waar eigenaar Ruben van Dam een prachtige collectie kwaliteitswijnen heeft liggen. 
Met niet alleen grote namen uit o.a. Bordeaux en Bourgogne, maar ook voorbeeldige Italianen. Zoals een in zijn soort absoluut superieure Prosecco Superiore, de Nino Franco Rustico. Ik meen dat de Amerikaanse wijngoeroe Robert Parker deze wijn heeft uitgeroepen tot een van de allerbeste non vintage Prosecco’s die er zijn (hoewel op de kurk wel een oogstjaar staat, 2010). Het is inderdaad een prachtige Prosecco, droog en tegelijk sappig van smaak, levendig en loepzuiver, elegant maar niet te licht en royaal voorzien van wit fruit. Prijs €17,95. Zie www.hosmanvins.nl.
. Bij Oude Leidse schenk ik graag een – liefst zo droog mogelijke – Gewurztraminer. 
Maar ook kruidig rood doet het er heel goed bij. Zoals Zinfandel uit Californië of een goede Côtes du Rhône. Met name de krachtige, kruidige en tegelijk flink wat zondoorstoofd zwart fruit biedende Réserve Grand Veneur 2010 van Alain Jaume & Fils. Deze lekker-bij-Leidse wijn, waarin je sterk aanwezige grenache duidelijk proeft, kost €9,50 bij www.colaris.nl of ga naar de banner.
. Even geen Chardonnay? Dan dient de Pecorino Offida 2011 van het familiedomein Centanni zich aan. Vervaardigd van de gelijknamige druif in het groene Italiaanse gewest Marche. Stevig en vlezig, met een zacht bittertje en fruit – peer, perzik, appel – dat geweekt lijkt te zijn in specerijen. Een tikje exotisch dus. En, net als een goede Chardonnay, oh zo lekker bij kip van de grill, kalkoen, kalfsvlees en stevige soorten vis. Prijs €14,95 bij www.degoudenton.nl of zie de banner.
. Licht van structuur (slechts 5 procent alcohol) en toch vrij rijk en zoet van smaak, dat is de licht parelende Alasia Moscato d’Asti. Hij werd koel geserveerd bij een salade van verse witte druiven – en past daarbij perfect. Want ook het aroma van deze Noord-Italiaanse wijn is bepaald druivig. Prijs €7,99 bij Gall & Gall.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. Een prettig vakantieland, ook voor wijnliefhebbers, is Kroatië. Dit lang gestrekte land heeft een kustlijn van maar liefst 1777 kilometer. Met daarvoor 1185 eilanden. Een van die eilanden is Korcula. 
In het gelijknamige, op een heuvel gebouwde plaatsje zou in 1254 de ontdekkingsreiziger Marco Polo zijn geboren. Hij was niet de eerste om een lange tocht te maken – via de Zijderoute – naar Azië, maar wel om deze tot in detail te beschrijven. In China ontdekte hij bijvoorbeeld het gebruik van steenkool, eeuwen voordat dit in Europa gebeurd.
Aan Marco Polo (wiens geboortenaam Marko Pavlovic kan zijn geweest, zie sculptuur) wordt je in Korcula op diverse plaatsen herinnerd. Zoals via een 13e eeuws gotisch pand-met-toren dat zijn geboortehuis zou zijn geweest. En ook souvenirs dragen Marco Polo’s naam. Op het hoogste punt van Korcula staat de een kleine,15e eeuwse kathedraal met o.a. twee schilderijen van Tintoretto. 
Deels rond de stad en resten van wallen loopt een aardig wandelpad met diverse konobas ofwel terrasrestaurants. Even buiten het centrum vind je soms ook een kleine markt. En een van de leukste lokale musea werd gewijd aan iconen. Het contrast is groot met het zeer zuidelijke Cavtat, waar een juist mondaine sfeer heerst. Niet voor niets noemt dit het ‘Saint-Tropez van Kroatië’.
Cavtat werd deels op een schiereiland gebouwd en je kunt er heerlijk flaneren. Een leuk adres langs de belangrijkste kade is Ankora, een terrascafé, tevens wijnbar, dat geleid wordt door de Nederlands sprekende Ivo Ivanis (volgde in Nederland ook de opleiding voor vinoloog). Als iemand je de weg kan wijzen naar de beste Kroatische producenten en hun wijnen is hij dat wel.
Een bezoek aan de Dalmatische kust is natuurlijk niet compleet zonder te hebben genoten van Dubrovnik. Deze historische, in de 6e eeuw gestichte stad wordt beschermd door Middeleeuwse stadswallen plus twee forten en heeft een schilderachtig centrum met tal van monumentale gebouwen. Waaronder een paar paleizen, enkele kloosters, een in gotische stijl herbouwde kathedraal en Europa’s oudste apotheek. Bepaald bijzonder ook is de honderden meters lange Placa (Stradun), de brede hoofdstraat, waar je wandelt tussen statige panden en op gepolijste steenblokken. Een prima lunchadres is restaurant Nautika, dat een riant panoramaterras heeft even buiten de westelijke stadsentree. Men serveert er verse vis en zeefruit. Naar schatting telt Kroatië zo’n 30.000 hectaren met druivenstokken. Enkele van de beste akkers zijn te vinden, na drie kwartier rijden vanuit Dubrovnik, op het schiereiland Peljesac. Via de smalle landtong die Pelejsac met het vasteland verbindt, passeren we niet alleen het pittoreske, door een imposante vestingmuur beschermde Middeleeuwse dorp Ston, maar ook oesterbedden. 
Die leveren fameuze, smaakrijke kleine oesters. Ook van langoustines, zeebaars, zeewolf en andere vissen kun je langs de kust volop genieten. Op het schiereiland – 90 kilometer lang, ongeveer 7 breed – is het landschap ruig en onbedorven, met veel kreupelhout en lage, grijze bergen. Alleen hier en daar zie je wat aanplant, van olijven en druiven vooral. Men teelt er voornamelijk blauwe rassen; de belangrijkste variëteit is plavac mali, letterlijk ‘blauwe kleine’. Als we een wijngaard inlopen, is te zien dat de plavac mali inderdaad kleine vruchten heeft. Ook valt op dat binnen een en dezelfde tros de druifjes niet allemaal even ver ontwikkeld zijn. Sommige zien er volrijp uit (het is oogsttijd), andere krentachtig en dus overrijp. Onrijpe vruchtjes met enigszins groene schillen komen eveneens voor. Waar hebben dat vaker gezien? In… Californië, bij het druivenras zinfandel. Dit klopt ook, want plavac mali en zinfandel zijn aan elkaar verwant. De aanwezigheid van druiven die verschillende stadia van rijpheid bezitten, geeft de wijn zowel milde als frisse aspecten, terwijl de dikke schillen zorgen flink wat tannine. We gaan proeven. In het stille, hellende gehucht Ponikve is de wijnbouwer gevestigd die de traditionalist der traditionalisten kan worden genoemd: Frano Milos. Deze bottelde in 1989 zijn eerste wijn, en produceert inmiddels van ongeveer 10 hectare zo’n 50.000 flessen per jaar. Hij is wars van nieuwe technieken en weigert om kleine, modieuze rijpingsvaten te kopen. ‘Want Plavac heeft geen hout nodig, de wijn bezit al voldoende karakter van zichzelf.’ Frano lagert zijn vijf rode wijnen – allemaal van plavac mali – uitsluiten
d in grote, oude foeders. Deze opvoeding is alleen bedoeld om de wijnen via de poriën van het hout een klein beetje in contact te laten komen met zuurstof, wat ze zachter doet smaken. De eenvoudigste Plavac verblijft tien maanden op fust, de topwijn achttien maanden. Uiteraard worden door Milos alleen natuurlijke, op de druiven aanwezige gisten gebruikt, en geen gekweekte. Het bijzonder van de eigen plavacgisten, zo weet de 51-jarige wijnmaker te vertellen, is dat ze de wijn op natuurlijke wijze beschermen tegen oxidatie. Daar komt de eerste rode wijn in het glas, de Plavac ‘P’. Het is een sappig, vlezig product met frisse elementen en vooral donkere, bijna mysterieuze aroma’s, als van leer, drop en zelfs wat teer. Plus de nodige kruiden en specerijen. Concessies aan eigentijdse trends weigert Frano te doen; gul Nieuwe-Wereldfruit wordt door hem dus niet nagestreefd. Dat blijkt eveneens bij de Stagnum, een wat duurdere Plavac met meer sap, meer vlees, meer concentratie en eenzelfde soort aroma’s. Waarbij moeten we deze wijnen nu drinken? Het antwoord verrast ons niet: vooral bij gebakken en gegrild vlees van rund of schaap, en bij pittige kazen. 
Een importeur die zich specialiseert in wijnen uit o.a. Kroatië, is Schermer Wijnkopers. Dit familiebedrijf voert een aantal zeer geslaagde, kenmerkende wijnen van plavac mali. Enkele daarvan komen van bij kenners beroemde plavacwijngaarden op Peljesac, de zeer steile, terrasvormige, tot aan zee reikende Dingac, Postup Donja Banda en Postup Potomje. Meer informatie via info@schermerwijn.nl. Een excellente cruisemaatschappij die regelmatig havens in Kroatië bezoekt, is www.hollandamerica.com.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. ‘Ik moet u nog onze nieuwe bezitting laten zien. Uw volgende afspraak? Geen probleem, ik bel wel dat u een kwartier later komt.’ Het is begin jaren tachtig en Anthony Perrin, beheerder en mede-eigenaar van het vooral om zijn witte wijn bekende Château Carbonnieux, springt in zijn auto en gebaart me hem te volgen.
In zuidelijke richting door het wijndorp Léognan, om uiteindelijk op een bosweg te belanden waarnaast een roodstenen gebouw staat. ‘Voici Château Le Sartre’, roept Perrin enthousiast, ‘dat we compleet gaan renoveren. En ook de sinds 1944 verdwenen wijngaard wordt geheel herplant’. Mijn gastheer wijst nog op de sterk kiezelhoudende zandgrond die zo kenmerkend is voor dit gebied, het dicht bij de stad Bordeaux gesitueerde Pessac-Léognan, en op het beschuttende bos – een ligging haast identiek aan die van een ander beroemd wijngoed ter plekke, Domaine de Chevalier. Alle plannen van Perrin werden gerealiseerd en na generaties van afwezigheid verschenen de wijnen van Château Le Sartre weer op de markt. De eerste jaargangen, 
ik proefde ze halverwege de jaren negentig, misten wat verfijning, maar dat probleem is inmiddels overwonnen. Dit mede dankzij René Leriche en diens vrouw Marie-José die de leiding overnamen na het overlijden van broer Anthony, in 2008. De ster van Le Sartre ging ook stralen dankzij een talentvolle Bourgondische wijnmaker, David, met de toepasselijke achternaam Chateau. René Leriche (1937 en 55 jaar geleden op Carbonnieux getrouwd) was werkzaam in de olie-industrie, maar heeft inmiddels colleges in wijntechniek gevolgd. Hij vertelt dan ook graag in detail over de grote zorg waarmee de wijnen worden bereid. Over het bescheiden oogstvolume per hectare, over de strenge selectie van de druiven, over het bewust niet kneuzen van de blauwe druiven, over de fermentatie per perceel, over de vatrijping en over de deels gehanteerde vatvergisting. Wat ons toch wel heel benieuwd maakt naar de wijnen zelf. Eerst vloeit de witte Château Le Sartre 2008 in het glas. Wat een heerlijke wijn, nog volstrekt vitaal. Met wat buxus, fris fruit en toast in zijn geur, en een fraai door houtaroma’s omlijste smaak waarin plantaardigheid en fris citrusfruit harmonisch met elkaar verkeren. Richtprijs €17,95. De rode Château Le Sartre 2007 verrast door zijn jeugdigheid en pleziert door zijn vrij elegante karakter met schakeringen van besfruit, laurier en pittig gekruid hout. Per fles meestal €16,95. Marie-José drukt me op het hart dat ik wel wat bij moet eten, thuis serveert ze de wijn het liefst bij gegrilde côte de veau, maar ook lamskoteletten en magret de canard worden van harte aanbevolen. Verkoopadressen via www.dgswijn.nl.. Glimlachend vertelt Sophie Palatsi over Domaine de la Clapière, waar ze woont met haar man Xavier. Als telg van de wijnfamilie Castel groeide ze op in Zuid-Frankrijk, voelt zich daar zeer thuis en wil tevens bewijzen dat er voortreffelijke wijnen 
kunnen worden gemaakt. Niet voor iets is ze ‘kwaliteitsdirecteur’ voor de hele Castel groep. Het in 2006 verworven wijngoed telt 60 hectare, waarvan 35 met druivenstokken beplant. Sinds de overname is er in de akker heel wat werk verricht. De grond werd losser gemaakt, er vond wat herplanting plaats en van syrah werden de twijgen hoger geleid om meer blad te krijgen, om de trossen tegen een teveel aan zon te beschermen. Voorts introduceerde Sophie behalve biologische wijnbouw ook een zogeheten groene oogst, met als doel de opbrengst por hectare omlaag te brengen. En dit jaar gaat een irrigatieproject van start, enerzijds om de hittegevoelige syrah minder kwetsbaar te maken, anderzijds om het alcoholgehalte van de wijnen wat lager te krijgen. Tegelijk werd in de kelder geïnvesteerd. Het aantal rijpingsvaten steeg van tien naar tachtig en tegenwoordig bottelt men de hele oogst in plaats van een klein deel.
Alle inspanningen samen hebben geresulteerd in een reeks buitengewoon aantrekkelijke wijnen. Met voorop de rode Domaine de la Clapière Jardin de Jules 2010. Deze Pays d’Oc – het domein ligt bij Pézenas – werd gecomponeerd uit vier druivenrassen en heeft een sappige, vlezige, soepele smaak met donkere, laurierachtige tonen, rijp zwart fruit en een za
chte frisheid. Richtprijs €7 à €8. Dezelfde aromatische elementen komen terug in de nog wat vollere Gatefer 2008 (‘onze grande cuvée’), samen met kruidig hout en vanille. Want deze uit merlot, cabernet sauvignon en een beetje syrah samengestelde wijn ging een jaar op fust. Per fles €13 à €14. Tenslotte is er nog de van alleen syrah – rendement slechts 18 hectoliter per hectare – vervaardigde Entincelle 2008, een in alle opzichten formidabele wijn, kruidig, krachtig en zeer geconcentreerd, met zondoorstoofd zwart fruit, zoals van cassis, donkere tonen, beheerste houtaroma’s en een hint van munt in zijn afdronk. Hiervoor wordt €25 à €30 gerekend. Verkoopadressen via sales@groupelfe.com.
. Het heten amateurs te zijn, maar ze hebben het niveau van echte professionals: de leden/koks van Cuisine Culinaire. 
Vorige maand heb ik als gast een sessie in de – perfect geoutilleerde – Amsterdamse vestiging mogen bijwonen. En versteld gestaan over het vakmanschap en de rust waarmee, onder leiding van Rob Berkhout, vijf prachtige gerechten werden gecreëerd. Alle op basis van grote, ingewikkelde recepten bedacht door beroemde koks. Bijvoorbeeld mootjes gebakken zeebaars met couscous, courgettecrème, auberginekaviaar en een viergesaus (van de Vlaamse 
driesterrenchef Peter Goossens). Alleen met een kurkentrekker ben ik redelijk handig, dus terecht bleef mijn rol beperkt tot het langdurig pellen van Hollandse garnalen en het fijn hakken van komkommer… Bij elk gerecht werd een zorgvuldig geselecteerde wijn gekozen. Mijn favoriete combinatie? Dat was de Bordeauxachtige Blaufränkisch 2009 van Heinrich, een Oostenrijkse topproducent (in Burgenland), met de perfect bereide, malse lamshaas waarbij o.a. een komkommer-yoghurtsaus werd geserveerd. Deze wijn is te vinden voor €15,95 bij www.degoudenton.nl of zie banner. Ook de kookclub heeft een website, www.c-c-n.nl.
. Deze maand onthult Regina Meij haar favoriete wijn-spijscombinatie. Sinds 1995 is ze actief in de wijn met de door haar opgerichte Imperial Wijnkoperij, waar inmiddels drie medewerkers in dienst zijn.
Na haar opleiding tot ingenieur informatica werkte ze zes jaar voor Shell, inclusief drie in Wenen – waar ze Oostenrijkse wijnen leerde kennen en waarderen. Haar bedrijf was aanvankelijk ook helemaal gericht op Oostenrijkse wijn. Maar een jaar of acht geleden werden daar hoogwaardige Duitse wijnen aan toegevoegd, evenals Hongaarse. Ze levert veel aan tophoreca en aan gespecialiseerde wijnwinkels. Voorts is Regina actief als agent. In die hoedanigheid voorziet ze o.a. Hema, Gall & Gall, Makro, Sligro, Dirck III en enkele collega importeurs van Oostenrijkse wijnen. Haar culinaire combinatie beschrijft ze zelf als volgt. Ik kom niet uit een gastronomisch nest, en ook wijn werd thuis niet gedronken. Wijn leerde ik pas tijdens mijn studietijd kennen. Wél hadden mijn ouders veel affiniteit met gezond en puur eten. Ik ben helemaal opgegroeid met verse groente en vers fruit uit de grote moestuin van mijn ouders in Brabant. Bijna iedere groente- of fruitsoort die zich in Nederland laat telen, stond bij ons in de tuin. En wat er te veel aan groente was tijdens het seizoen werd door mijn moeder ingevroren en geweckt. Als kind had ik niet in de gaten welk voorrecht het was om zo veel heerlijke verse groenten uit eigen tuin te kunnen eten. Nu realiseer ik het me des te meer. Ik heb nu ook 
zelf een kleine moestuin, waar ik – voor zover mogelijk op de bosgrond in Den Dolder – een aantal groenten en kruiden teel. Niets is lekkerder dan verse bloemkool of sperzieboontjes uit eigen tuin, heel puur klaargemaakt, met daarbij een heerlijk glas fruitige Grüner Veltliner. Ook buitenshuis eet ik graag vegetarisch. Memorabel was een lunch een jaar of wat geleden met een grote selectie vegetarische gerechten bij De Leest in Vaassen. Het ene gerecht smaakte nog goddelijker dan het andere. Daarbij proefden we een grote diversiteit aan wijnen, om te kijken welk type wijn geschikt is bij dit soort gerechten. De winnaar van de witte wijnen, een fenomenale begeleider, was voor mij de Silvaner Kabinett van Fürst von Löwenstein uit Franken. Daar mag je me altijd wakker voor maken. Tenslotte nog iets anders: degenen die mij kennen, weten dat ik ook een grote passie heb voor edelzoete wijnen. De Trockenbeerenausleses van Alois Kracher zijn eten en drinken tegelijk. Niets is lekkerder dan een diner afsluiten met een edelzoete wijn van dat domein. Eten hoeft er niet perse bij.
. Een tijdje terug heb ik weer eens geworsteld met een afbrekende kurk. Waarmee een fles was afgesloten van het toch eminente Mas de Daumas Gassac (uit 1990). Om maar te zwijgen van alle keren dat op blinde KLM-keuringen flessen door ‘kurk’ waren bedorven. Het is daarom met grote vreugde dat ik het resultaat vernam van een test die Château Margaux heeft gedaan met zijn tweede wijn, Pavillon Rouge. Van de jaargang 2003 werden daarvan flessen gebotteld met diverse afsluitingen. En wat bleek? De wijn met een schroefdop was in betere conditie dan die met een (natuur)kurk. Wat ze overigens in Nieuw-Zeeland al jaren weten. Paul Pontallier (foto), directeur van Margaux, stelde: ‘Als we een consequent bewijs hebben dat de schroefsluiting beter werkt, zie ik niet hoe we hem kunnen weerstaan’. Het betreft overigens een wijn die meestal ruim 40 procent van de oogst op Château Margaux vormt en die €145 à €190 per fles kan kosten. Wordt Château Margaux, wat betreft het gebruik van de schroefdop, dat spreekwoordelijke ‘eerste schaap over de 
dam’ van de grote châteaus in Bordeaux? Ik hoop het, zéér. Door consumenten wordt de schroefdop inmiddels alom geaccepteerd. Dat blijkt o.a. uit een in Engeland uitgevoerd onderzoek door Wine Intelligence. Maar liefst 85 procent van de Britse wijndrinkers accepteert momenteel de schroefsluiting, terwijl dit in 2003 nog slechts 41 procent was. Sterker nog, 42 procent van alle wijndrinkers zoekt bewust wijnen met een schroefsluiting, omdat ze die prefereren – wat zeven maal zoveel is als negen jaar terug. De belangrijkste reden van deze sprongen voorwaarts? Ongetwijfeld het gebruiksgemak: wat ís het toch fijn om géén kurkentrekker te moeten hanteren.
. De wine bar aan boord van de Maasdam doet denken aan een gevangeniscel, of beter gezegd flessencel. Want achter heuse tralies liggen hier de flessen die dagelijks aan boord van dit cruiseschip worden geserveerd. Het beheer berust bij cellar master Tony Irace, een in Italië geboren Canadees en voormalige restaurateur. 
Hij is het dus die de roestvrijstalen deuren opent waarachter de voor vanavond bestemde voorraad ligt, op de juiste temperatuur. Alleen al in de grote, twee etages tellende eetzaal zullen dat een paar honderd hele flessen zijn, aangevuld door per glas bestelde wijnen. Voor deze laatste categorie heeft Irace (1970) een slimme maatmarkeerder van plexiglas laten maken, opdat altijd de juiste hoeveelheid wordt geschonken. Net als alle andere, in totaal vijftien schepen van de Holland America Line voert de Maasdam een omvangrijke vaste wijnkaart met ruim tachtig soorten. Ongeveer elke twee weken wordt de voorraad aangevuld, tot zo’n 13.000 flessen in totaal. 
Of er trends zijn in het wijngebruik? Jazeker. Het valt de keldermeester op dat de voornamelijk Noord-Amerikaanse passagiers – we zijn op een Caraïbische cruise – minder Chardonnay drinken en meer ‘frisse, heldere wijnen, met name Sauvignon 
Blanc, terwijl de Canadezen dol zijn op Riesling’. Wat betreft de rode wijnen ‘smeekte men enkele jaren terug om Pinot Noir’, maar tegenwoordig is Argentijnse Malbec geliefd, ‘net als Australische Shiraz, zoals die van Rosemount, en alles van Mondavi’. Voor het per fles serveren zijn in de eetzaal zes wine stewards actief, allemaal van de Filippijnen. Hun basisscholing kregen ze via een computercursus, terwijl Irace wekelijks praktijkonderricht geeft over o.a. proeven en wijn-spijscombinaties. Veel aandacht ook krijgt het correct reinigen van de wijnglazen, waarvoor de keldermeester over een speciale vaatwasser beschikt.‘Bovendien laat ik alles nog met de hand poleren; wat wijnglazen betreft ben ik een beetje fanatiek.’
In de ruimen van de Maasdam worden we ook nog rondgeleid door de Nederlands, Afrikaans en Engels sprekende Eve de Niet, die als culinary operations manager verantwoordelijk is voor al het eten aan boord. Alleen al 
voor de 1200 passagiers heeft ze 69 mensen aan het werk in de keukens en nog eens 84 in de bediening. Terwijl er ook nog gekookt wordt voor de 560 bemanningsleden. Vrijwel al het brood, inclusief ciabatta en croissants, wordt aan boord vers gebakken, wat ook geldt voor koekjes, gebak, 
taarten een dergelijke – 24 uur per dag. Van de talrijke gerechten die de diverse restaurants voeren wordt precies en per minuut bijgehouden hoeveel er werden voorbereid en hoeveel daadwerkelijk besteld. Het doel van dit meal count system is om zo min mogelijk afval te creëren. De hoeveelheden die worden verwerkt, zijn indrukwekkend. Tijdens een enkele week is dat gemiddeld 2000 kilo aardappelen, 5400 kilo andere groenten, 950 kilo rijst (voor de bemanning), 1135 kilo zeefruit, 900 kilo vis, 1800 kilo gevogelte, 3860 kilo vlees, 815 kilo watermeloen en 18.000 eieren. Website www.hollandamerica.com.
GLAS
In de louche buurt werd gestapt
door menig vechtjas.
Daarom werd het bier er getapt
in kogelvrij glas.
Uit de bij Novella verschenen bundel Goedgemutst van de Haarlemse puntdichter en podiumpresentator Jan J. Pieterse. De uitgave kost €10.
. Uruguay is net zo groen als Engeland, Bordeaux of Nederland. Golvend, ongecultiveerd grasland domineert het landschap. Er grazen zo’n 20 miljoen koene die er net zo uitzien als de Nederlandse, want ze zijn van een Uruguayaans-Nederlands ras. Vanwege al die koeien wordt er in Uruguay veel rundvlees gegeten. 
In Uruguay – ruim vier keer zo groot als Nederland met slechts 3,3 miljoen inwoners – wordt het rundvlees nooit gebakken of gestoofd, maar geroosterd boven houtskool. En men eet er alles van het rund, dus niet alleen biefstuk. De wijn Tannat is een andere specialiteit uit Uruguay. Deze meestal rode wijn smaakt niet alleen geweldig bij geroosterd rundvlees, maar met Tannat – genoemd naar zijn druif – kan Uruguay zich ook onderscheiden van andere wijnlanden.
De gelijknamige variëteit werd ruim 130 jaar geleden in Uruguay geplant door een Franse Bask, en is nu het belangrijkste druivenras. Plusminus een derde van Uruguays circa 9000 hectare wijngrond is ermee bedekt. Wat betekent dat er in dit land meer tannat groeit dan in zijn bakermat, het Franse zuidwesten. Waar hetzelfde ras gebruikt wordt voor rode wijnen als Madiran en Saint-Mont. De tannat gedijt probleemloos op Uruguays nogal rijke, dikwijls klei– en kalkhoudende grond. Zijn stokken moeten dan ook streng worden gesnoeid om niet al te veel trossen per stok te krijgen, wat kan resulteren in een te dunne wijn. 
Maar zelfs als er consciëntieus wordt gesnoeid, dan nog levert de tannat in Uruguay hoeveelheden van bijna 60 tot ruim 100 hectoliter per hectare, terwijl 60 zo’n beetje het Franse maximum is. Dit vrij hoge rendement ten spijt hebben veel Uruguayaanse Tannats een donkere kleur, een goede concentratie en een stevige structuur. 
Andere kenmerken zijn een aroma dat getypeerd wordt door elementen van leer, pruimen, pruimedanten, verse vijgen en zwarte vruchtjes – terwijl de op vat gelagerde soorten ook nog kruidig hout, toast en vanille bezitten. Enkele excellente exponenten zijn twee hier verkrijgbare 
Tannats van Pisano. Dit bedrijf is de grootste kwaliteitsexporteur van Uruguay, dat overigens 280 wijnproducenten telt. Drie broers leiden het: Daniel (in het midden op de dwaze foto), Eduardo en Gustavo. De Pisano Tannat Río de los Pájaros 2007 combineert in zijn vitale, ferme smaak zacht kruidig hout met fruit van bessen en hele rijpe zwarte vruchtjes, wat hem een prima partner maakt voor o.a. rundvlees van de grill of lamsbout uit de oven. Richtprijs €12,95 à €13,50. Nog wat meer kracht, hout en ook tannine biedt de Pisano RPF 2007, een wijn die ik met veel genoegen heb gedronken bij oude Goudse. Reken op €17,50 à €18 per fles. Verkoopadressen via info@pallaswines.nl.
.
. Het kwam als de spreekwoordelijke donderslag bij heldere hemel: ineens kreeg ik van Het Financieele Dagblad te horen dat er geen belangstelling meer bestaat voor mijn wekelijkse wijncolumn – na ruim veertig jaar. Voor wijn alleen is geen ruimte meer, zelfs geen bescheiden halve pagina in de weekendbijlage Persoonlijk. Dit ondanks de hoge waarderingscijfers en de altijd buitengewoon positieve reacties. Terwijl de dorst naar juist wijninformatie groter is dan ooit. Maar daarom niet getreurd. Ik blijf natuurlijk publiceren op deze website – die dit jaar waarschijnlijk meer dan honderdduizend bezoekers gaat krijgen.
Ook de bekende Nederlandse cartoonist Peter van Straaten heeft zich bezig gehouden met het maken van wijnetiketten. Het zijn prachtige pentekeningen waarin hij op zijn humorvolle wijze het drinken van wijn in beeld brengt. Net als eerder gepubliceerde labels komt ook dit etiket uit de fenomenale collectie van Bert Wentzel.
*
Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.
