. Welke wijngebieden favoriet zijn als vakantiebestemmi
ng, zowel voor hun landschap als hun wijnen? Daarnaar heeft www.zoover.nl onderzoek gedaan onder 14.000 personen 
die beoordelingen verstrekten. Als nummer één kwam Elzas uit de bus. Vanwege zijn sprookjesdorpen, zijn milde klimaat, zijn groene landschap, zijn schitterende wijnroute, zijn rijke keuken en zijn betere wijnen heb ik zelf Alsace vaker bereisd dan welke wijnregio ook. Namelijk sinds 1969, toen nog per Deux Chevaux, minstens dertig keer. En nog steeds geniet ik er met volle teugen… ook letterlijk. Volgende maand verschijnt in dit magazine een reportage over dit heerlijke gebied.
. Na zijn studie geschiedenis aan de Universiteit van Utrecht die hij in 1999 afrondde, ging Floris Verlinden een jaar later te biecht bij zijn vader, Jan Hein Verlinden met de opmerking dat hij toch graag in de wijn wilde werken. Om precies te zijn in het anno 1885 gestichte familiebedrijf Wijn Verlinden. Pa was aangenaam verrast – en binnen twee weken
verhuisde Floris van Utrecht naar Saumur om daar de oogst mee te maken bij het wijnhuis Langlois-Chateau. Na die ervaring reisde hij naar Chili ‘waar ik bij Viña Canepa in het diepe werd gegooid. Ik mocht al snel de persingen van sauvignon blanc doen. Erg spannend, helaas bestaat het bedrijf niet meer. De familie heeft de wijngaarden en de merknaam gesplitst verkocht.’ Om zijn praktijkervaring theoretisch te onderbouwen volgde Floris in 2001-2002 een met succes cursus aan aan de Universiteit van Bordeaux. Waarvan hij het Diplôme Universitaire à l’Aptitude de la Dégustation ontving. Tijdens die studie werkte hij nog bij een wijnhandelshuis en op Château Haut Breton Larigaudière (foto). Eind 2002 keerde Floris terug naar Nederland om bij Wijn Verlinden diverse functies te bekleden alvorens in april 2013 algemeen directeur te worden. Als vertegenwoordiger van de vierde generatie. Het bedrijf is gespecialiseerd in het beleveren van de betere horeca en zijn sinds kort actief voor wijnspeciaalzaken. Gevraagd naar zijn favoriete wijn- spijscombinatie
schrijft Floris Verlinden het volgende. Op deze vraag kun je in ieder seizoen een ander antwoord geven. Nu het voorjaar begonnen is en de asperges uit de grond schieten, prefereer ik een lentecombinatie. Daarvoor kies ik bij asperges op klassieke Brabantse wijze bereid – dat wil zeggen met gekookte ham, krielaardappeltjes, gekookt ei en botersaus – een wijn uit de Elzas, liever een Riesling dan een Pinot Blanc, bijvoorbeeld de Riesling Signature van René Muré. En dankzij een mooie lamsbout belanden in het gebied waarover mijn grootvader zei: ‘De wereld is vergeven van mooie wijnen maar uiteindelijk eindigen we toch altijd met een Médoc in het glas.’ Naast de grote namen zijn er fantastische wijnen te vinden in een meer betaalbare categorie, waaronder Dutruch Grand Poujeaux in Moulis-en-Médoc of van het château waar ik stage heb gelopen, Haut Breton Larigaudière in Margaux.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
GROETEN UIT GRONINGEN
. Vanuit de randstad brengt een autorit van ongeveer 180 kilometer je of naar Oberhausen, of voorbij Antwerpen – of naar Groningen. Geen 
wonder dat deze noordelijke stad zijn bezoekers uit het westen bijna het gevoel geeft in het buitenland te zijn. Sterker nog, eeuwenlang is het zo strategisch gelegen Groningen, dat anno 1040 werd gesticht door Saksische boeren en Friese kooplui, in feite een onafhankelijke stad geweest met vooral Noord-Duitse en later Spaanse connecties. Pas in 1594, na een beleg van twee maanden door Prins Maurits, kwam Groningen onder Nederlands bewind – en kreeg de katholieke bevolking één dag de tijd om protestants te worden (en de priesters een week om dominee te worden). Het is een 
eigenzinnige stad gebleven, niet in de laatste plaats dankzij de dit jaar vier eeuwen bestaande Rijksuniversiteit die momenteel zo’n dertigduizend studenten heeft, terwijl de Hanzehogeschool dat aantal nog eens verdubbelt. De circa zestigduizend studenten op ongeveer tweehonderdduizend inwoners maken Groningen tegelijk tot de jongste stad van Nederland. Geen wonder dat voor de 177 plaatselijke cafés en kroegen géén sluitingstijden gelden. Het uitgaansleven in Groningen, ook al overdag op de talloze terrassen, is vooral dankzij de jeugd bepaald bruisend. En dan de fietsen, de duizenden fietsen…
Het eigenzinnige komt terug in de architectuur, waarvan alle mogelijke stijlen aanwezig zijn, van authentiek middeleeuws tot Hollandse renaissance en van prachtige Jugendstil tot modern Italiaans. Binnen de laatste categorie vallen niet alleen de winkelpassage aan de Waagstraat en de openbare bibliotheek, maar vooral ook het Gron
inger Museum. Dit markante, door water omgeven complex dat uit diverse, aan elkaar geschakelde paviljoens bestaat, werd ontworpen door de Italiaanse architect Alessandro Mendini en een drietal collegae. Vooral de wisselende exposities zijn de reis waard. Tot en met 25 mei worden in de half verzonken zalen schitterende stillevens en landschappen 
tentoongesteld uit de Rau Unicef collectie. Tot de geëxposeerde werken behoren tekeningen van Rembrandt en Van Goyen, alsmede schilderijen van Bonnard, Caillebotte, Cézanne, Derain, 
Fantin Latour, Schuch, Sisley (foto) en De Vlaminck. Het museum heeft een leuk eigen restaurant met terras, een prima plek om te lunchen. De milde en tegelijk zacht pittige Groninger mosterdsoep is uitstekend (€5,95), de huiswijnen zijn biologisch (€3,50 per glas) en uiteraard kun je er jenever van de Groningens eigen stokerij Hooghoudt bestellen (€2,50).
Vanuit het museum even een brug over gaan en het is een paar minuten lopen naar het Station Groningen, waarvan de – verbazend stille, bijna kerkachtige – hal kleurrijk gedecoreerd werd met tegeltableaus in Jugendstil van de plaatselijke kunstschilder Franciscus Hermanus Bach. Ga je de andere kant op, langs de kade, dan kan een kaartje worden gekocht voor een stadsrondvaart met rederij Kool. De 
tocht duurt een uur en in het seizoen vinden vijf afvaarten per weekdag plaats (plus twee op zondag). Nog veel méér van Groningen is wandelend te zien. Wie vanaf het Groninger Museum het oude centrum inloopt, komt vanzelf in misschien wel de leukste straat van de stad, de smalle Folkingestraat. Deze bestaat uit een snoer van winkels en eethuisjes. Om te gedenken dat hier vroeger veel Joden woonden, heeft men in het plaveisel
l elf bronzen maanvormen aangebracht. Op een hoek aan het eind (of eigenlijk begin) van de Folkingestraat staat de oudste horecagelegenheid ter plekke, Huis De Beurs uit vermoedelijk 1975. Men schenkt er een goede kop koffie. De zaak ontleent zijn naam aan de nevenliggende Korenbeurs (foto rechts). Deze was in 1864 het eerste gietijzeren gebouw van Nederland. De lichte markthal van vroeger fungeert tegenwoordig als filiaal van… Albert Heijn. Vanaf het bordes kijk je uit op de Vismarkt, een plein dat de Groningers 
beschouwen als het hart van hun stad. Drie keer per week vindt er een versmarkt plaats, die overigens overloopt naar het van Monopoly bekende A-Kerkhof. Een van de bekendste kramen, vlak voor De Korenbeurs, is die van friettent De Belg. De eigenaar daarvan teelt een eigen soort aardappel, speciaal voor frites. Die dan ook echt lekker smaken (puntzak €2,50, mayo 
€0,50). Tegen de Korenbeurs, aan de noordzijde, is Het Hanze Huis gevestigd. Tussen de 12e en 16e eeuw behoorde Groningen, met meer dan tweehonderd andere steden, tot het sterke handelsverbond Hanze. Waarvan Lübeck de ‘hoofdstad’ was. In de kleine winkel worden allerhande traditionele producten van Hanze 
kooplieden aangeboden, zoals Franse siropen en anijssnoepjes, gerookte haring in blik, thee uit St. Petersburg, saffraan uit Marseille en marsepein uit Lübeck. Even verderop staat Der Aa-kerk waarvan het uit 1460 daterende
hoofdgebouw gotisch is, maar de toren barok. Want deze dateert van bijna anderhalve eeuw later, nadat de bestaande was omgevallen. Vanaf het A-Kerkhof voert de Brugstraat naar het Noordelijk Scheepvaartmuseum dat in twee gotische koopmanshuizen werd ondergebracht (rechtsboven). Je leert er van alles over scheepvaart en scheepsbouw in de noordelijke provincies, maar minstens zo boeiend zijn de tijdelijke tentoons
tellingen die aan geheel andere onderwerpen worden gewijd. Op 4 oktober bijvoorbeeld komt er een van illustrator Cornelis Jetses, bekend van o.a. zijn schoolplaten en Ot en Sien. Iets verder in westelijke richting ligt een brug waarvan je een klassiek kijkje, fotomoment dus, krijgt over een Groningse gracht. 
Enkele stappen daar vandaan kan streekkaas worden geproefd en gekocht bij de Groninger Kaasboetiek. Zelf ontdekte ik daar milde, gerijpte geitenkaas en notige gatenkaas, beide uit de eigen provincie.
D
e wandeling terug, nu parallel met het A-Kerkhof en de Vismarkt, brengt de bezoeker langs opnieuw aantrekkelijke, zoniet verleidelijke winkels, cafés en restaurants. In de Stoeldraaiersstraat werd bij eethuis Brussels Lof een ode in dichtvorm tegen de gevel gehangen. De hoek om rechts, in de Zwanestraat, openden twee zonen (toen studenten) van prinses Mar
griet het restaurant Soestdijk. Buurman daarvan is Leuk & Lekker, een dertien jaar bestaande winkel waar veel smakelijke spullen te koop zijn, denk aan oliën, azijnen, mosterd, pesto en limoncellanoga. Inmiddels dorstig? Vlakbij schenkt café De Pintelier plusminus honderd Belgische bieren (waarvan ruim twintig uit de tap) en werd huiskamercafé 
De Wolthoorn zes jaar geleden uitgeroepen tot beste van het land. Het loont de moeite om even om te lopen naar de Broerstraat en het Academieplein om het hoofdgebouw van de Rijksuniversiteit te bekijken. Dit verrees in Hollandse renaissancestijl op de plek waar ooit een klooster stond (en ee
n eerdere universiteit, die door brand verloren ging). De Broerstraat komt uit in een van de fraaiste straten in de stad, de Oude Boteringestraat. Daar de gevels bekijken loont de moeite. De welvaart die naar Groningen kwam gedurende de drie– à vierhonderd jaar dat de handel in turf, het ‘bruine g
oud’, welvaart bracht, wordt er meer dan duidelijk gedemonstreerd. Aan het eind van de straat is een stijlvolle wijnwinkel gevestigd, Jos Beeres. Waar zo’n twaalfhonderd verschillende soorten worden geëtaleerd, waar de adviezen deskundig zijn en waar de ontvangst altijd hoffelijk is.
En dan nu, eindelijk, naar de Grote Markt. Een flink deel van de omringende panden ging in het voorjaar van 1945 door oorlogs-
geweld verloren en werd daarna zakelijk, zeg maar lelijk herbouwd. De gemeente is echter doende om die vergissing te herstellen. Wat bleef zijn de populaire terrassen aan de zuidzijde en het tempelachtige stadhuis. In de trouwzaal daar hangt een groot schilderij (253 x 192 cm, uit 1920) van Otto Erelman. Het heet De paardenkeuring en laat de Grote Markt zien op 28 augustus, een feestdag waarop wordt gevierd dat op die datum in 1672 de bisschop van Münster ofwel ‘Bommen Berend’ ter onverrichter zake zijn belegering afbrak. Ter plaatse noemt men het schilderij (foto helemaal bovenaan) wel ‘De Nachtwacht van Groningen’. De VVV, website www.toerisme.groningen.nl, heeft een tijdelijk onderkomen op het plein. Je kunt er uitstekende rondwandelingen boeken en een munt kopen om de nabije Martinitoren te beklimmen. Dit markante monument heeft bovenop zijn 97 meter hoge spits het paard van Sint Martinus, de stadsheilige. De gang naar het hoogste punt telt 311 treden naar boven én naar beneden, dus enige conditie is vereist. De 
huidige, in gotische stijl verrezen toren dateert uit 1627 en heeft als bijnaam ‘De Oude Grijze’, vanwege zijn verweerde zandsteen. De bijbehorende Martinikerk is tamelijk leeg, maar heeft wel een enorm barokorgel met 3700 pijpen. Wel zo aantrekkelijk zijn de panden schuin achter het gebouw, die rond het groene, vredige wandelplein Martinikerkhof. Je ziet er o.a. het Provinciehuis, waarvan het oudste deel stamt uit 1400 en werd ondergebracht in de voormalige Latijnse School. Ervoor plaatste 
men een zandstenen conciërgehuis dat eerst elders in de stad stond. Voorts is er de prachtige Prinsenhof, een in klassieke Franse stijl aangelegde siertuin die voor het publiek te bereiken is via o.la. de voor- en achterdeuren van een viersterrenhotel met die naam. Ooit diende het gebouw, een voormalig klooster, als residentie voor de veroveraar Prins Maurits. Die kwam echter zelden, want geliefd was hij in Groningen helemaal niet.
Een fraaie finale van het stadsbezoek vormt de zui
doosthoek van het centrum. In en rond de Poelestraat, het uitgaansgebied voor jongeren, bevinden zich een stuk of veertig kroegen. Haaks erop ligt de Peperstraat van waaruit je een van Groningens ruim vijftig gasthuizen kunt bezoeken, althans het hofje daarvan. Gedurende de late Middeleeuwen is Groningen namelijk bedevaartsoord geweest, want er zou een ledemaat van Johannes de Doper in de Martinikerk liggen. Speciaal voor de pelgrims werden vanaf de 13e eeuw meer dan honderd gasthuizen gebouwd, waar de gelovigen 
drie dagen mochten verblijven, en waar ze sliepen op stro. Het te bezoeken Pepergasthuishofje wordt tegenwoordig voornamelijk bewoond door oudere, meestal alleenstaande Groningers. Het is er heel rustig – en vormt derhalve een groot contrast met het winkelwalhalla Herenstraat, twee blokken er vandaan en altijd druk. In de buurt van de Herenstraat staat een bijna verscholen, historisch pakhuis van de familie Lieftink, destijds groot in cacao en tabak. Va
ndaag de dag fungeert het als appartementencomplex. Iets dergelijks gebeurde langs het Gedempte Zuiderdiep (foto onder, waar de Herenstraat op uitkomt) met het bedrijfsgebouw 
van het Nieuwsblad van het Noorden, waarin nu een filiaal van Randstad huist. De gedempte gracht brengt ons tevens naar twee bijzondere restaurants, WEEVA en Houdt van Eten (beide besproken in de restaurantrubriek). Lopen we de straat in westelijke richting af, dan komen 
we bij een opmerkelijk winkeltje, Knol’s Koek, waar ambachtelijk bereide Groninger koeken worden verkocht, zoals notenkoek, sukadekoek, rozijnenkoek en de prozaïsche gedoopte Oude Wijvenkoek die heel zacht is (‘kan zonder tanden worden gegeten’) en bereid werd met zowel anijs als rozijnen. Het is een smakelijk souvenir voor thuis, van een bijzondere stad waarover terecht gezegd wordt ‘Er gaat niets boven Groningen’.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. “Je moest moedig zijn om de juiste druiven op de juiste grond en in het juiste klimaat te planten zonder zeker te weten dat je slagen. Maar deze keer hadden we geluk.” 
Aldus de Californische wijnveteraan Walter Schug die nog voor 1980 als eerste in het koele, mistige gebied Los Carneros pinot noir durfde te planten – met eminent succes. Anderen volgden zijn voorbeeld. Tegenwoordig telt Carneros 22 wijnbedrijven en ruim 3050 hectare, waarvan een derde beplant met pinot noir.
Walter (1935), vorige maand op tournee in Europa samen met zijn in Duitsland woonachtige dochter Claudia, kende pinot noir van huisuit. Want zijn vader werkte op het in Spätburgunder gespecialiseerde Staatsweingut Assmannshausen (Duitse Rheingau). Van de half miljoen flessen die de Schug Winery nu jaarlijks vult, bestaat 30 procent uit Pinot Noir en eenzelfde deel uit Chardonnay. De druiven komen van 22 eigen hectaren en 85 onder contract van dertien contracttelers, in diverse regio‘s. In 1959 was Walter naar Californië gekomen, want de staat had toen een gebrek aan vakkundige wijnmakers. Na twaalf maanden we
rd hem gevraagd om permanent te blijven, wat twee jaar later gebeurde, in hetzelfde jaar dat hij trouwde met zijn Gertrud (overleden in 2007). Walters carrière kwam tot bloei bij o.a. Gallo en Joseph Phelps, een fameuze winery die hij in 1972 als hoofdwijnmaker meehielp om te stichten. Tijdens zijn baan als daar begon Walter te dromen van een eigen bedrijf, met pinot noir als specialiteit – een droom die dus werd gerealiseerd. De door hem gebouwde kelder drijft tegenwoordig geheel op zonne-energie. Pionierswerk verrichtte Walter met diverse soorten wijn. Niet alleen met late harvest wijnen en single vineyard Cabernet Sauvignon, maar ook door Californië’s eerste als zodanig gebottelde Syrah uit brengen. Voorts ontving een van zijn wijnen 99 punten van Robert Parker, destijds een record. Met trots lieten Walter en Claudia in Amsterdam enkele van hun mooiste wijnen proeven, waaronder de Schug Carneros Pinot Noir 2010. ‘t Is een grote verleider, volgeladen 
met prachtig pinotfruit (rode vruchten, wat rijpe zwarte), een vitaliserende frisheid, wat kruidig, toastachtig hout, heel beheerst, een zachte structuur en een stevig fundament. Bourgogneachtig? Jazeker, volstrekt. Een soortgelijke beschrijving is van toepassing op de Schug Carneros Chardonnay 2012. Een wijn die heel levendig smaakt en smaakt en nog jeugdig fris, met een aroma van groene plus frisse citrusvruchten, aangevuld door roostertonen, terwijl de alcohol wederom mooi in harmonie verkeert met de rest. Ook de prijzen van beide wijnen zijn Bourgondisch, namelijk €28,95 per fles. Bij www.degoudenton.nl of zie de banner.
. Zo’n 150 kilometer brede, vaak duinloze zandstranden maken Vendée tot een geliefde vakantiebestemming. Temeer daar dit Franse departement – ruwweg gesitueerd 
tussen Nantes en La Rochelle – net zo veel zon en net zulke helder luchten heeft als de even noordelijker gelegen wijnstreek Muscadet, terwijl je er ook de nodige historische abdijen, kastelen en kerken vindt, met hier en daar dolmen. Bossen, lage heuvels, door hoge heggen omsloten landwegen, meren en zacht stromende rivieren ontbreken evenmin.
Bovendien groeien er duivenstokken, op ongeveer 500 hectare. De wijnen daarvan worden vooral ter plekke gedronken. Geen wonder: vanwege hun gewoonlijk vrij lichte structuur en frisse karakter zijn het ideale, zomerse 
dorstlessers, perfectie vakantiewijnen dus. Vooral de witte soorten doen het heel goed bij de volop aangevoerde, verse fruits de mer. Als herkomstbenaming voor de wijnstreek werd Fiefs Vendéens gekozen, naar een viertal voormalige leengoederen. Een daarvan ligt aan zee, Brem, de andere drie dieper landinwaarts. Dat zijn Mareuil, Pissotte en Vix. Binnen deze districten is de wijnbouw geconcentreerd. Gedocumenteerd gaat de vineuze historie van Vendée terug tot 1788, en net als de Bourgondiërs hebben de plaatselijke producenten een eigen wijnbroederschap, Les Compagnons du Pressoir. De Bourgondische connectie
is eveneens aanwezig in het druivenareaal. Want in tegenstelling tot de meeste wijnen uit de nabije Loire-vallei mag voor witte Fiefs Vendéens een deel chardonnay worden gebruikt (tot de helft van het volume). De hoofdsoorten voor rood en rosé zijn zelfs uitsluitend Bourgondisch, namelijk pinot noir en/of gamay (verplicht voor minsten 50 procent). Voor het overige teelt men variëteiten uit Bordeaux 
(sauvignon, cabernets), Côtes du Frontonnais (négrette) en Loire (chenin blanc). Ondanks goed druivenmateriaal heeft het eeuwen geduurd voordat de wijnen van Fiefs Vendéens meer verdienden dan het predicaat ‘sympathiek’. Kwalitatief werd de streek pas vanaf 1970 in beweging getrokken, door voornamelijk Jean Mourat. Deze in Mareuil-sur-Lay (naamgevende gemeente van het district Mareuil) gevestigde wijnbouwer was niet alleen de best geschoolde van Vendée, met een universitair diploma oenologie uit Bordeaux, maar 
herplantte ook als eerste druivenakkers die inmiddels waren gerooid. Voorts richtte hij op zijn Château Marie du Fou (rechts) de best geëquipeerde kelder in van het gebied. Een doorbraak werd bereikt toen een daar gemaakte wijn in 1991 een gouden medaille veroverde op het nationaal concours van Parijs
. Het eigen domein van Mourat – al geruime tijd geleden overgedragen aan zoon Jérémie (samen met vader op de foto) – is inmiddels uitgegroeid tot bijna 70 hectare. De stokken staan enerzijds op arme vulkanische rotsgrond, rhyolite, die heel kenmerkend is voor Vendée, en anderzijds op leisteen. Omdat 
de afstand van Mareuil-sur-Lay tot de kust slechts 20 kilometer bedraagt, en het landschap tamelijk vlak is, waait er vaak een zeebriesje over de wijngaarden. ‘We hebben dus een goede ventilatie’, zegt Jérémie, ‘wat de planten gezond houdt.’ De witte Mourat Collection, gebotteld op een fraaie, opvallende 
retrofles, bestaat voor 50/50 uit chardonnay plus chenin blanc, werd bij de zeer lage temperatuur van 14 graden Celsius heel langzaam vergist (‘om zo veel mogelijk aroma te verkrijgen’) en smaakt gewoon heerlijk. We proeven opwekkende zuren, veel sap, fris citrusfruit, een snufje kruidigheid – en wanen ons even in de Vendée, aan zee, op vakantie, met een schaal verse fruits de mer.
. Enig idee wat de meest geplante wijndruiven ter wereld zijn? De University of Adelaide (Australië) heeft dat onlangs onderzocht en kwam tot de volgende toptwaalf.
1. Cabernet sauvignon (blauw, afgerond 290.000 ha) 
2. Merlot (blauw, 267.000 ha)
3. Airén (wit, 252.000; wordt in Spanje ook veel gebruikt voor brandy)
4. Tempranillo (blauw, 232.000 ha)
5. Chardonnay (wit, 199.000 ha)
6. Syrah/shiraz (blauw, 186.000 ha)
7. Garnacha/grenache (blauw, 184.000 ha)
8. Sauvignon blanc (wit, 110.000 ha)
9. Trebbiano/ugni blanc (wit, 110.000 ha)
10. Pinot noir (blauw, 86.000)
11. Carignan/mazuelo (blauw, 80.000 ha)
12. Sangiovese (blauw, 78.000 ha)
Opvallend is dat een populaire variëteit als pinot gris/grigio in het lijstje ontbreekt. Dit witte ras beslaat tot nu toe ‘slechts’ 44.000 ha.
. Met de Beaujolais crus uit 2013 in aantocht is het misschien aardig om te weten dat circa 70 procent van wat de wereld aan gamay cultiveert (ruim 32.650 hectare) groeit in de Beaujolais.
Daar zijn de omstandigheden voor deze druif optimaal dankzij gronden met verweerd graniet en kalk en een mild klimaat. Een van de bijnamen voor Beaujolais is ‘de schaterlach van de tafel’, want het is inderdaad een joyeuze wijn: fris fruitig,soepel en doorgaans al in zijn prille jeugd buiten gewoon genietbaar. Heel bekend is natuurlijk Beaujolais Primeur (of de daarmee identieke Beaujolais Nouveau), die vanaf de derde donderdag in november wordt verkocht. Deze smaakt optimaal fris en fruitig, dit dankzij een speciale wijnbereiding waarbij de gisting begint binnenin de nog intacte druiven. Die fungeren dus als celletjes waarbinnen alle fruitaroma’s gevangen blijven. Vandaar dat deze Franse nieuwe zo sterkt geurt en smaakt naar vruchtjes, vooral van aardbeien en frambozen. Binnenkort komen dus de beste wijnen van 2013 beschikbaar, de tien crus, die meer diepgang hebben in hun smaak,,maar toch ook veel fruit, van zowel rode als vruchtjes.
Soorten Gamay
Een ster geeft een gemiddeld goede tot zeer goede kwaliteit aan: Frankrijk (in de eerste plaats met alle soorten Beaujolais, inclusief de tien crus als Brouilly, Fleurie, Juliénas en Moulin-à-Vent, maar gamay geeft ook plezierige wijnen langs de Loire, denk aan o.a. Gamay de Touraine, Côtes du Forez en Côte Roannaise, in Haut-Poitou, Savoie en enkele andere regio’s)*, Canada (Okanagan Valley)*, Verenigde Staten*, Zwitserland (waar men hem ook veel met pinot noir verwerkt tot onder andere Dôle)*.
Gamay smaakt lekker bij
GEVOGELTE – coq au vin (foto), gans, kalkoen, kip en het Bourgondische eiergerecht oeufs en meurette.
VLEES – bündnerfleisch (gedroogd rundvlees), carpaccio, charcuterie (ham, worst en dergelijke van het varken), eend met sinaasappelsaus, fondue bourguignonne, gehakt, Indonesische vleesschotels, kalfsvlees, lamstong, ossentong, pot au feu, rundvlees, Thaise vleesgerechten.
PASTA – lasagne, macaroni, pizza met vlees, pizza napolitana, spaghetti bolognese.
GROENTE – de soep borscht/borsjtsj.
KAAS – Edammer (jong tot belegen), Franse geitenkaas, fromage frais, mozzarella, Reblochon.
Serveertip
Het is essentieel om alle Beaujolais en andere soorten gamayw
ijn altijd licht gekoeld te serveren, dus bij pakweg een graad of 16. Anders gaan die frisheid en het fruit goeddeels verloren – en juist daarvoor heb je de wijn gekozen. Voorts is wijn van gamay vrijwel nooit bestemd om weg te leggen. Hij moet meestal binnen een jaar gedronken worden, ook weer omdat daarna dat frisse en dat fruitige gaan verdwijnen. Uitzonderingen zijn bepaalde stevige crus uit de Beaujolais, zoals Chénas, Morgon en Moulin-à-Vent. Die kunnen soms na twee tot drie jaar nog lekker zijn.
VINOSTALGIE (25)
Tot in de tweede helft van de vorige eeuw liep dwars door het – langs de Loire gelegen – wijndorp Pouilly-sur-Loire een drukke route nationale, maar na de aanleg van een rondweg werd het plaatsje weer net zo rustig als vroeger. Het is vooral bekend om de witte Pouilly-Fumé die ter plekke en in aangrenzende gemeenten en buurtschappen wordt geproduceerd, als zijnde een van de beste soorten Sauvignon Blancs uit het Loire-dal, zoniet heel Frankrijk. En erg lekker bij asperges.
. Eind vorige maand ontving componist/pianist Laurens van Rooyen een opmerkelijke onderscheiding. Op Nyenrode werd hij namelijk benoemd tot Ridder in de Orde van de Ne
derlandse Leeuw – en samen met een groep goede vrienden heb ik dat mogen meevieren. Dat gebeurde met een verfijnde lunch in restaurant Auguste (Maarssen), waar een prachtig begingerecht van gerookte zalm, Hollandse garnalen en asperges werd geserveerd, gevolgd door op de huid gebakken kabeljauw. Beide begeleid door een fruitig frisse, zeer lenteachtige Côtes de Gascogne.
Met Laurens heb ik een paar jaar behoorlijk intensief samengewerkt om de Bordeaux Suite te creëren. Een door mij bedachte en door Laurens gecomponeerde, muzikale impressie van het Bordeaux-gebied. Behalve op schijven werd dit tijdloze, melodieuze werk ook live gebracht tijdens maaltijden 
besprenkeld met Bordeaux (bij o.a. Parkheuvel en in de grotkelder van Château Neercanne). Tussen de gangen door bracht Laurens zijn muziek ten gehore, nadat ik van tevoren een luchtige toelichting had gegeven. En in Frankrijk vond men de muziek zo mooi dat hij wekenlang te beluisteren viel in het Centre Pompidou te Parijs, tijdens een expositie over de architectuur van wijnchâteaus. Terecht werd tijdens Laurens’ feestelijke Leeuw-lunch het glas bij herhaling geheven – om te klinken op klanken.
Tijdens een ontvangst, de datum was 30 oktober 1995, op de Duitse ambassade in Den Haag, kreeg minister-president Wim Kok een fles 1993er Hattenheimer Nussbrunnen Riesling Spätlese trocken van het Weingut Schumann-Nägler uit Geisenheim (Rheingau). Waarna samen met bondskanselier Helmut Kohl geproost werd op de Duits-Nederlandse vriendschap. Aldus Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, uit wiens formidabele verzameling dit etiket afkomstig is.
[socialring]
Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.
