‘
. Voor de 32e keer heb ik mijn wijnkoper van het jaar geselecteerd. De ontvanger van dit schouderklopje is Jan Janssen, eigenaar-directeur van Heeren van Heusden. Dit door hem anno 1983 begonnen bedrijf, in het fraai gerestaureerde vestingstadje Heusden, geldt als een soort vaste waarde binnen de vaderlandse wijnhandel. Dit vooral dankzij een strikt kwaliteitsbeleid en een aantal sterke agentschappen, waaronder die van Léon Beyer en Louis Latour. Het selecteren van producenten geschiedt streng en zorgvuldig. “In principe zijn we alleen geïnteresseerd om een producent te vertegenwoordigen als die in zijn productiegebied kwalitatief tot de topvijf behoort. Uit de desbetreffende regio neem ik van een aantal in aanmerking komende producenten proefflessen mee die vervolgens met ons vaste proefpanel van vier personen, een dame en drie heren, worden beoordeeld. Tijdens deze proeverijen valt het definitieve oordeel of, en zo ja met wie wij zullen starten.” Als bedrijfseconoom begon Jan (1945) te werken bij Allied Breweries, deed vervolgens wijnstages in Bordeaux en Bourgogne, en werd in 1975 directeur bij Walraven & Sax, een baan die hij afsloot met een zomercursus marketing aan Harvard University. De marketing van zijn eigen onderneming geschiedt enerzijds naar restaurants (40 procent van de omzet), via vijf vertegenwoordigers, vier mailings en de Heerendag in Heusden (lezing, proeverij, lunch), anderzijds naar particulieren via maandelijkse aanbiedingsbrieven, het culinair cahier Entre Nous, twee druk bezochten openhuisdagen en de inloopproeverijen op elke vrijdagmiddag. Zijn belangrijkste uitdaging? “Niet de grootste worden, maar wel een van de beste zijn.” Buiten het bestuderen van lokale geschiedenis is een van zijn hobby’s “lekker eten en drinken in binnen en buitenland”. Wat niemand zal verbazen.
D
it zijn enkele klassiekers uit de collectie van Heeren van Heusden.
Léon Beyer Pinot Blanc ‘Hommage aux quatre saisons’ 2013 – Enigszins kruidig , maar tegelijk voorzien van sappig wit fruit; zalig bij zuurkool, €8,95.
Louis Latour Grand Ardèche Chardonnay 2013 – Ferm, vrij gul Bourgogne-alternatief met elementen van toastig hout, noten en milde citrus, €10,95.
Louis Latour Domaine de Valmoissine Pinot Noir 2012 – Provençaalse wijn, sappig, soepel en met wat zowel rijp rood fruit als een hint van leder, €10,95.
El Niño de Campillo 2013 – Eigentijds gestijlde rode Rioja, door besfruit gedreven, met bovendien zacht kruidige en donkere nuances, €7,95.
Campillo Reserva 2008 – Vanwege zijn traditionele vatrijping bevat deze aimabele Rioja flink wat vanille, naast zachte fruittonen en een kruidje, €11,95.
Château du Breuil 2010 – Nog zeer vitale, zelfs jeugdige Haut-Médoc, bessig, met wat laurier en roostertonen, mooi bij lamsvlees en entrecote, €13,95.
Lingot Martin 2014 – Een licht bruisende rozerode rosé met slechts 8 procent alcohol en een halfzoete, fris fruitige smaak, richting aalbessen, €9,95.
Meer info en nog veel meer wijnen zijn te vinden op www.heerenvanheusden.nl.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. Op reis probeer ik altijd zo veel mogelijk regionale wijnen en andere dranken te drinken. Zodoende heb ik in Normandië en Engeland cid
er ontdekt, niet het flauwe, goedkope spul dat hier door supers wordt verkocht, maar hoogwaardige, droge soorten. Goed nieuws: deze worden nu ook in Nederland gemaakt. Door Leonard Koningswijk, van allerlei soorten appels op het Overijsselse landgoed Beerze en een aantal boomgaarden elders. De bereiding geschiedt zonder toevoeging van suiker of water. Leonard doopte zijn bedrijf en merk Beer Cider (nogal verwarrend, ik dacht eerst dat het bier met cider betrof) en kreeg inmiddels lovende 
kritieken. Op een appeldrankenconcours werd dit jaar de Nederlandse appelcider met koolzuur zelfs uitgeroepen tot ‘beste product’. De cider bruist flink, smaakt uitgesproken droog en flink fris, met een behoorlijk intens, zuiver appelaroma – en is gewoon uitstekend in zijn soort. Alcoholgehalte 5,3 procent. Een flesje van 33 cl. kost €1,85 à €2,45 en voor driekwart liter wordt €7,95 gerekend. Die laatste prijs geldt ook voor de de halve liter geldt ook vor de halve liter met de stille krachtiger, 8 procent bevattende, “Single Variety” Dabinett Vintage 2014 die in oude rumvaten werd gelagerd, wat de zachte appelsmaak een licht zoete rumtoets geeft. Website www.beercider.nl.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. Vorige maand verscheen 
alweer de elfde, bijgewerkte druk van Welke wijn waarbij, mijn praktijkgids voor de lekkerste wijn-spijscombinaties. Toevallig, maar wat is toeval, tipte Minta Nicolaï deze 200 bladzijden tellende uitgave in de oktobereditie Allerhande. En wel als volgt:”Welke wijn drink ik bij mijn pasta bolognese of favoriete blauwaderkaas? Wijnexpert Hubrecht Duijker geeft je het antwoord. Voor door de week, een etentje of kerst. Je grijpt nooit mis.” De uitgever is Kosmos, de prijs €14,99.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. De wijnpersoonlijkheid die deze maand zijn favoriete wijn-spijscombinaties onthult, is de voormalige sommelier en huidige wijnhandelaar René Persoon. Hij genoot eerst een ‘klassieke’ horecascholing in verschillende steden, van LTS Brood- en banket, tot kok-kelneropleiding en de Middelbare Hotelschool (De Rooi Pannen, Tilburg), om vervolgens vinoloog te worden en tal van wijncursussen te volgen. René werd voorts, en is dat nog steeds, commissaris proeverijen bij het Nederlands Gilde van Sommeliers. Sinds 1989 is hij werkzaam als algemeen bedrijfsleider bij Wijnkoperij Hosman Frères te Vlaardingen. Over zijn meest memorabele culinaire combinaties schrijft hij het volgende. Mijn moeder kookte niet onverdienstelijk e
n experimenteerde graag buiten de geëigende culinaire paden. Hierdoor geïnspireerd wilde ik al snel de horeca in. Eind jaren zestig werd het als vanzelfsprekend beschouwd dat je als ‘allround’ horecaman van alle culinaire facetten praktische en theoretische kennis moest hebben, dus volgde ik allerlei opleidingen. Hotel de Wittebrug in Den Haag was mijn eerste werkgever; daar maakte ik, als lid van de bediening, voor het eerst kennis met de klassieke Franse keuken. Hotel de Wittebrug genoot toen internationale en nationale bekendheid en had ook koninklijke gasten. Het beste was zelden goed genoeg, aandacht voor details en perfectie was dagelijkse kost. Beroemde wijnen uit o.a. Bordeaux werden per fust aangekocht en na rijping handmatig gebotteld in de eigen kelder. Met dank aan mijn leermeesters maakte ik kennis met veel vaktechnische aspecten van de horeca, aspecten die de basis vormden voor mijn verdere gastronomische ontwikkeling. Graag deel ik met de lezer 
mijn jongste, meest memorabele gastronomische belevenis. Deze vond plaats op 3 september 2015 in Restaurant Ciel Bleu (** Michelin), gevestigd op de 23e etage van het Okura Hotel. Ik was te gast voor het ‘Errázuriz Gastronomic Experience’, een onvergetelijke, hedonistische lunch georganiseerd door Viña Errázuriz en Verbunt Wijnkopers. Elk gerecht was van een ongekende schoonheid en originaliteit, en werd begeleid door drie wijnen, toegelicht door hun Chileense maker. Twee wijn- en spijscombinaties heb ik als ideaal ervaren. Het gerecht van tarbot, kreeft, wortel en gember werd geserveerd met een via de ‘Cona-methode’ (met koffiezet)apparatuur) geëxtraheerde bouillon van kreeft die de briljante brug vormde voor de Wild Ferment Chardonnay 2014. Een wijn bereid in een subtiele, finesserijke stijl en 
met natuurlijke gisten, wat hem iets meer ‘spicy’ maakt en raffinement geeft. Mijn tweede, hoogste gewaardeerde wijn- en spijscombinatie was zonder twijfel het nagerecht – bestaande uit mango, witte chocolade, Vadouvan en de Biticultivar olijfolie van San Mauro – waarbij als voltreffer de Errázuriz Sauvignon Blanc Late Harvest 2013 werd geserveerd. Tonen van lychees en mangofruit met een aantrekkelijk vleugje kruidigheid, en zuren verpakt in aangenaam restzoet vormen het raffinement van deze wijn. Die overigens ook acht procent Gewürztraminer bevat. Het geheim van de Late Harvest schuilt mede in de aanwezigheid van 8 procent gewürztraminer naast 92 procent sauvignon blanc. Grote waardering verdienden executive chef Onno Kokmeijer, maître Pasquinel Kolk en last but not least sommelier Noël Vanwittenbergh. Hubrecht Duijker komt de eer toe de ontdekker van het wijnhuis Viña Errázuriz te zijn voor de Nederlandse markt. Hij was het immers die de kwaliteit van dit bijzondere wijnhuis ontdekte tijdens een rondreis door Chili. Het volledige assortiment (34 soorten) van Viña Errázuriz is direct uit voorraad leverbaar bij Wijnkoperij Hosman Frères.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
DE GLORIE VAN GDANSK.
Ons beeld van Gdansk was de grauwe scheepswerf waar de stakingsleider en latere Nobelprijswinnaar Lech Walesa in fasen de Poolse revolutie begon. Tevens wisten we dat deze stad ,waar op 1 september 1939 de Twee
de Wereldoorlog begon (vanwege de beschieting door een Duits slagschip) in de jaren daarna vrijwel volledig werd verwoest. Dus wat te verwachten? Zeker niet een Gdansk waarvan het hart, als volstrekte verassing, net zo glorieus oogt als pakweg vier eeuwen geleden, tijdens zijn gouden tijd (1580 tot 1650). Want aan de hand van oude prenten en tekeningen heeft men dit historisch centrum briljant weten te herbouwen. Gedurende de gouden periode was het vooral de rivierhaven met zijn hoge, door mensenhanden bewogen kraan die toen grote welvaart
bracht, mede dankzij de handel in o.a. graan. Gdansk telde toen zo’n driehonderd silo’s en even zovele brouwerijen. De handelskade van weleer, de Dlugie Pobrzeze (boven) bestaat vandaag de dag uit een snoer van cafés, souvenirzaken en juweliers – die allemaal sieraden verkopen van barnsteen, ter plekke amber genoemd. Gdansk geldt ook als de amberhoofdstad van de wereld. Op aarde zijn 
ongeveer vijftig plekken waar het versteende, miljoenen jaren oude dennenhars wordt gevonden, en belangrijkste liggen langs de Oostzee. In Gdansk, aan de kop van de kade, staat de zogeheten Groene Poort die zo heet omdat hij ooit met een soort mos bedekt was vanwege het nabije water (foto bovenaan deze reportage). Boven de poort zijn vier galerijen van zandsteen aangebracht. Er direct achter ervaar je Gdansk op zijn allermooist, dankzij het rechthoekige marktplein Dlugi Targ, letterlijk Lange Markt, dat geflankeerd wordt door prachtige panden (rechts). Een daarvan, aan de noordwestzijde, is het bakstenen raadhuis. Waarvan het carillon uit Nederland komt. De deels goud glimmende, hoge torenspits draagt een standbeeld van de Poolse koning Sigismund de Tweede. Voorts werd 
tegen een buitenhoek een 16e-eeuwse zonnewijzer aangebracht en binnenin tref je een aantal subliem versierde zalen aan, waaronder de Rode Kamer met zijn immense schouw en plafond van Versaillesachtige allure. De werkzaamheden vonden plaats onder leiding van Anton van Obberghen, een uit Holland afkomstige stadsbouwmeester. Die uit ons land ook decorateurs inschakelde. Sowieso hebben kunstenaars en architecten uit de Lage Landen veel werk verricht in Gdansk, getuige allerlei creaties met hun signatuur. Dit geldt bijvoorbeeld voor het beroemde 
Neptunusfontein (links, bij het raadhuis) uit 1617, ontworpen door Abraham van den Blocke. Tegenwoordig spuit het permanent water, maar aanvankelijk slechts twee keer per week. Schotse en Engelse immigranten hebben eveneens hun stempel op Gdansk gedrukt; ze kwamen er met duizenden naartoe. Vandaar dat dit de enige niet-Britse stad is waar stukken van Shakespeare al tijdens diens leven in het Engels w
erden opgevoerd. En er vindt nog altijd een jaarlijks Shakespeare festival plaats. Overal waar je op het marktplein kijkt, is het visueel genieten. o.m. van muurschilderingen, gevelstenen en de gevels zelf. Wat eveneens geldt voor de fraaie straat in het verlengde van het plein, Dluga (foto rechts). Deze komt uit bij de Gouden Poort, tegenwoordig een ambermuseum. Parallel met dez
e straat loopt de Piwna met zijn talrijke terrassen en de grootste gotische kerk van baksteen ter wereld, de basiliek Mariciacka. Het duurde anderhalve eeuw voordat dit gebouw gereed kwam, in 1502. Na verwoest te zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gehele dak, dat een hectare omvat, perfect teruggeplaatst. Dankzij hoge vensters en veel wit is het interieur heel licht. Behalve 26 kapellen en een prachtig orgel vind je er een enorme astronomische klok uit 1470 die elk kwartier bewegende figuren vertoont, en om twaalf uur ‘s middags alle apostelen. Bovendien bevat de klok een kalender. Een opmerkelijk kunstwerk vormt een soort stripverhaal over de bijbel, bedoeld voor arme mensen die niet konden lezen. Deze en andere kerken fungeerden als 
schuilplaatsen tijdens de Solidariteitsrevolutie die in 1980 op een scheepswerf in Gdansk begon – en ertoe leidde dat Polen op 4 juni 1998 een democratie werd. Achter de basiliek word je visueel opnieuw verrast, nu door de barokke koninklijke kapel waarvan de gevel een pastelachtige roodoranje kleur heeft, terwijl de deuren en kozijnen licht groen werden geschilderd (foto boven). Ervoor kunnen kinderen van alle leeftijden spelen op een soort bedriegertjes-in-het-klein en twee leeuwsculpturen beklimmen. Haaks op de kerk loopt Gdansks meest pittoreske 
en gefotografeerde straat, de Ulca Mariaka. Even verder in noordelijke richting, op nummer 52 in de straat Szeroka, staat het zogeheten Zalmhuis. Daar creëerde, aan het eind van de 16e eeuw, de in De Lier geboren Ambrosius Vermeulen (Ambrose Vermollen in het Pools) een destijds wereldberoemd drankje, Danziger Goldwasser. Dit bestond uit een wortels- en kruidenlikeur waarin 
goudvlokjes dreven. Het wordt nog steeds geproduceerd, zij het nu in Berlijn. Wel kun je ter plekke Poolse imitaties met net even andere namen vinden. Eerder genoemde Piwna, langs de basiliek, komt uit bij het voormalige arsenaal, een schitterend voorbeeld van Vlaamse renaissancestijl (boven). Het zou als symbool kunnen beschouwd voor het zo glorieus herrezen, vredige Gdansk – want waar eens wapentuig lag, wordt nu op academisch niveau kunst onderricht.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
. ‘s Werelds grootste producent van Pinot Noir? Dat is geen bedrijf in de Bourgogne, noch elders in Europa, en evenmin een Amerikaanse winery – maar Cono Sur in Chili. Dat tegenwoordig een ontzagwekkende zes miljoen flessen met deze wijn vult. Directeur van 
deze succesvolle firma, een volle dochter overigens van Concha y Toro, is wijnmaker Adolfo Hurtado (links). Zelf beschikt Cono Sur over ongeveer 1500 hectare, waarvan circa 400, allemaal rode kleigrond, beplant zijn met de van oorsprong Bourgondische pinot noir. De kleinste nieuwe aanplant is die in Santo Domingo, een deel van de koele San Antonio Vallei (waar ook kiwi’s groeien). Daar werden 15 hectaren met dit ras geplant, en de voortgang is ‘veelbelovend’. Een ander, groter groeiproject is San Felipe Estate, ten noordoosten van Santiago. De stokken groeien daar tot 1100 meter hoogte in omstandigheden ‘die veel lijken op Mendoza’. Vandaar dat malbec er een van de geselecteerde soorten is, samen met o.a. 
Bordeaux-variëteiten en tempranillo. In totaal levert Cono Sur per jaar bijna 29 miljoen flessen wijn. De druiven daarvoor komen voor 60 procent van eigen grond, de rest deels van Concha y Toro akkers, deels van lange-termijn contracttelers. Overigens liet Adolfo (1970) speciaal voor Pinot Noir een aparte kelder bouwen (foto bij avond). En de bedrijfspolitiek is een zeer duurzame,
wat begint in de wijngaarden en eindigt met het flessentransport. Ondanks de aanzienlijke volumes kan de stijl van wijn maken als maatwerk worden omschreven: voor elke wijn bestaat een eigen, zorgvuldig samengesteld ‘recept’. Opvallend is voorts het zorgvuldig gedoseerde houtgebruik. Adolfo vertelde bijvoorbeeld dat aan kuipers de lichtst mogelijke toasting voor vaten wordt gevraagd. Bovendien ontvangen alle nieuw fusten een behandeling door ze met water en twee kilo zout te vullen, om ze daarna schoon te spoelen. Dit niet alleen teneinde de vaten te reinigen, maar ook om de houtinvloed op de wijn te verzachten. Alle factoren samen resulteren in een collectie door-en-door betrouwbare wijnen die stuk voor stuk verleidelijk lekker zijn. Zoals de deze maand gearriveerde Cono Sur Organic Sauvignon Blanc 2015 uit Valle de San Antonio: fruitig 
(grapefruit, peer, vleugje passievrucht), grassig en verfrissend met bovendien een aantrekkelijke prijs, namelijk €8,99. In zijn soort net zo geslaagd is de door PersWijn bekroonde Cono Sur Bicicleta Pinot Noir Rosé 2015 die zijn zacht roze tint kreeg dankzij zestien uur schilweking en waarvan de elegant-ferme smaak mild rood en sinasfruit prettig combineert met frisse zuren plus veel sap. Deze wijn uit de zuidelijke, koele Valle del Bío Bío kost €5,99. Een van de mooiste rode wijnen is de Cono Sur Pinot Noir Single Vineyard Viento Mar ‘Block 21′ Pinot Noir 2013. Zijn druiven kwamen uit de Valle de San Antonio en hij verbleef ongeveer jaar in vaten van Frans eikenhout, waarvan 20 procent nieuwe. Het is een stevige en tegelijk aimabele Pinot Noir, mild van karakter, met rijp zwart, rood en besfruit in een kader van beheerste roostertonen en met een zachte frisheid. Fles €14,99. Net als andere Cono Sur wijnen wordt ook deze gevoerd door www.mitra.nl, zie tevens de banner.
VINOSTALGIE (42)
Onder het pseudoniem Hansi tekende Jean-Jacques Waltz idyllische prenten van het dorpsleven in de Elzas die anno 1870 werd ingelijfd door het Duitse keizerrijk. En vanaf 1908 maakte hij ook satirische tekeningen over de bezetter, waarvoor Hansi werd vervolgd. De anno 1873 te Colmar geboren kunstenaar, tevens schrijver en dichter, diende voorts in beide wereldoorlogen en werd drie maal onderscheiden, o.a. met het légion d’honneur. In het wijndorp Riquewihr heeft men een klein, charmant museum aan hem gewijd.
Nina Rosens had een probleem: ze drinkt geen alcohol, maar wilde aan tafel toch graag wat lekkers drinken – en alcoholvrije wijnen vond ze maar niks. Waarop ze besloot om samen met haar man en een in thee afgestudeerde (jazeker) Chinees een drankje te ontwikkelen als alternatief voor wijn. Dit op basis van Chinese p
u’ér thee uit Yunnan. In de keuken van haar designbureau werd daarom lang geëxperimenteerd met alle mogelijke extra ingrediënten, om eindelijk tot een ‘geheime’ mix te komen van voornoemde thee met biologische vruchten, kruiden en specerijen. De naam werd ElqíCha, wat ‘de ziel van thee’ betekent. Nieuwsgierig heb ik de melange geproefd, mede denkend aan mensen in mijn omgeving die ook geen alcohol kunnen of mogen drinken. Zouden zij dit lekker vinden? Jazeker, dacht ik na de eerste slok. ElqíCha blijkt een floersbruine creatie te zijn (die je moet schudden voor gebruik om het theebezinksel los te maken), heel beschaafd van smaak, dus zonder agressieve elementen, met een duidelijke, zacht frisse theesmaak verrijkt met wat mild fruit en een subtiele, eveneens zachte kruidigheid. Nina zelf (foto) heeft het drankje bij o.a. vleesgerechten geprobeerd, en dat ging prima. Ter plekke kon ik het zelf met oude Goudse proberen, en ook die combi werkte goed. De eerste ‘batch’ gaat alleen naar horecabedrijven – Rijks in Amsterdam werkt er al mee – maar plannen voor retailverkoop zijn er ongetwijfeld. Website www.elqicha.com.
. De uit Spanje afkomstige blauwe grenache, die van oorsprong garnacha heet, mag dan niet ’s werelds bekendste of beroemdste zijn, maar hij zit wel bij de toptien qua aanplant. Je zou het een zonaanbidder kunnen noemen, want hij adoreert zonnewarmte en gedijt dus het best in warme streken. Je zou grenache ook een suikermachine kunnen noemen, want zijn suikergehalte pleegt hoog te zijn – wat weer resulteert in aanzienlijk wat alcohol. Normaal gesproken geeft de grenache wijnen met relatief weinig kleur en weinig 
tannine. Mede daarom wordt hij ook veel gebruikt voor rosés. Maar op arme grond en bij een beperkte hoeveelheid per hectare kan men er massief getinte rode reuzen van maken, zoals in de Spaanse streek Priorat. En in Zuid-Frankrijk wordt grenache ook nog gebruikt voor rijke, met wat extra alcohol versterkte zoete wijnen. Kortom, als wijn kent Grenache/Garnacha nogal wat verschillende gedaanten.
Soorten grenache
Een ster signaleert – voor de uitsluitend vermelde droge wijnen – een goede tot zeer goede gemiddelde kwaliteit: Australië*, Frankrijk (waar grenache dikwijls de do
minerende
druif is in wijnen als Châteauneuf-du-Pape, Côtes du Rhône, Côtes du Rhône Villages, Grignan les Adhémar, Ventoux, Gigondas, Lirac rood en rosé, Tavel rosé en Vacqueyras, terwijl men er ook aardige streekwijnen van maakt)*, Italië (met name op Sardinië)*, Marokko, Spanje (volop gebruikt in onder andere Campo de Borja, Cariñena, Empordà-Costa Brava, Méntrida, voor rode en rosés van Navarra, Penedès, Priorat)*, Verenigde Staten (vooral Californië)*. Hoe heftig bepaalde soorten rode wijn van grenache kunnen zijn, werd eens verwoord door een producent uit het dorp Gigondas (boven) die de kracht van zijn wijn vergeleek met die ‘van een aanstormende rinoceros’
Rode Grenache smaakt lekker bij
VLEES – chili con carne, kruidige rundvleesschotels, spareribs, stoofgerechten met geiten- of schapenvlees, varkenscassoulet, vlees van barbecue of grill.
GEVOGELTE – confits van eend of gans.
WILD – markante wildgerechten, als springbok (foto) of wild zwijn.
KAAS – blauwschimmelkazen als Roquefort en Gorgonzola, Manchego (belegen of oude), schapenkaas uit de Pyreneeën.
. Cadeau-idee voor wijnliefhebbers: de uitgave In vino vrolijkheid (tweede
druk nu beschikbaar) waarin ik leuke, verrassende, spannende, smakelijke en soms ook leerzame belevenissen en ontmoetingen beschrijf, opgetekend tijdens mijn zwerftochten door de wereld van de wijn. De 144 pagina’s tellende paperback kost een tientje, de E-book versie half zoveel en de uitgever is Aerial Media Company. Het tijdschrift WineLife schreef dit boek ”Een vrolijk en leerzaam kijkje achter de schermen! Want van die titel is geen woord gelogen: met een glimlach lees je over zijn avonturen in de wondere wijnwereld van de afgelopen 45 jaar.”
Highgrove House is de familieresidentie van Charles, Prince of Wales, en Camilla, de Hertogin van Cornwall. Het staat in Tetbury (Gloucestershire, Zuidwest Engeland) en voert zijn eigen wijn, een Claret (de traditionele Britse benaming voor rode Bordeaux). Deeze werd uitgebracht door Corny & Barrow Ltd., een gereputeerde Engelse wijnfirma gevestigd op Thomas Street 1, vlakbij de Tower Bridge. Aldus de toelichting van Bert Wentzel, bertwentzel@hetnet.nl, uit wiens grote verzameling dit label afkomstig is.
[socialring]
Disclaimer. Alle afgebeelde foto’s op deze website zijn afkomstig van de auteur zelf of werden rechtenvrij c.q. met toestemming verkregen van wijnproducenten, wijnorganisaties, wijnhandelaren, promotiebureaus, streek- en landenorganisaties, toeristenbureaus en andere betrokkenen.
