De snelweg A10 verlatend, tussen Orleans en Blois, is het genieten. Toerend over de kronkelige wegen, langs het water of omgeven door akkers. Onze bestemming, zo schrijft recensent Nico McGough, wordt bereikt via een fraaie oprijlaan, een voormalige jachtslot uit 
1860, nu hotel-restaurant Domaine des Hauts de Loire. Hier daalde in 1993 een tweede Michelin-ster neer ter bevestiging van de kookkunsten van chef Rémy Giraud. De ontvangst is buitengewoon hartelijk. Bagage wordt uit de auto gehaald en er wacht een knisperend welkomstglas, de Vouvray pétillant van Marc Brédif. De kamers en suites zijn luxueus en klassiek van inrichting. Het ontbreekt er aan niets. En je kunt er heerlijk wandelen of fietsen. Er is een eigen tennisbaan, zwembad, visvijver, moestuin, bloementuin en boomgaard. Beide eetzalen zijn ontdaan van enig modernisme en elegant ingericht. Tafels met veel onderlinge ruimte en met hagelwit linnen, zilveren bestek, kandelaar, fraaie wijnglazen. De gast mag kiezen uit zoute boter of naturel. Bruisend water of plat uit eigen bron. Knapperige verse broodjes van verschillende meelsoorten. Maar er zijn ook minibolletjes van verse brioche. De wijnkaart is er een voor Hubrecht Duijker. Een collectie waarvan de beperking zich de meester toont, dus geen duizend titels. Veel ruimt
e uiteraard voor regionale schoonheden en grote namen: Huet, Chidaine, Ladoucette, Dagueneau, Mellot. Maar ook minder bekende grootheden. En bijna twintig wijnen zijn ook per glas beschikbaar (vanaf €12). Wij kozen voor de onberispelijke Montlouis ’10 Arpents’ uit 2015 van grootmeester Jacky Blot (fles €48). Gevolgd door een mij onbekende Anjou-Villages Brissac 2009 van Château de Prince (€45). Voor mijn tafelgenoot, een wijnbouwer uit Vouvray, kwam een begingerecht van gebakken Loire paling op dunne schijfjes aardappel en met een boeket van slabladeren bijeengehouden door geblancheerd preiblad (€41). Op de vis een laagje droge, ovengeroosterde broodkruim met fijne specerijen. Erbij een vinaigrette van geroosterde sjalot. Aan mijn kant een beeldschoon vegetarisch gerecht, bestaand uit meer kleuren wortel, venkel, courgette, meiknol, radijs en eetbare bloemen. Alle rustend op een ‘shortbread’ bodem met erop een zachte mousseline van artisjok. En verstopt onder de knisperend verse groentetjes lag een 
bolletje roomijs van doperwten. Een lust voor oog en tong (€37). De Montlouis van Blot slingerde zich om deze gerechten als een satijnen lint. Tussendoor werd een tranche op de graat gebakken tarbot (€ 64 voor twee) geserveerd, waarvan de huid was gelakt met lokale honing. Op de vis een bolletje van haast bijtend scherpe citroen ‘curd’ die het de wijn moeilijk maakte en feitelijk het gerecht geen eer aandeed. De smeltend sappige vis nam echter snel het heft in eigen hand. De schitterende reductie saus van jus de poulet, groente-extract en jus van schaaldieren, bracht vis en wijn als allerbeste vrienden bijeen. Toen was het tijd voor rode Loire, de meest onderschatte grote wijn van Frankrijk. Hemeltjelief, wat een superwijn, deze Anjou van alleen cabernet franc. Donker kersenrood, diep en verfijnd geurend naar rijp rood fruit, donkere bessen, een hint van leer en een langs zwemmend truffeltje. Schitterend in de mond, met kordate, maar fijn in de wijn opgenomen tannines. Op mijn bord aan mijn kant een ‘rouleau’ van smeltend zacht gegaarde borst van kip (€ 61) met sappige, licht gerookte worstjes 
gemaakt van de dij en tonkabonen. Puntgave cantharellen, piepjonge prei, en gebakken, ragfijn gesneden aardappel. Dit alles bijeengebracht door de diep geconcentreerde saus op basis van groentejus en met boter gebonden. Mijn gast genoot van op lage temperatuur gegaarde eend (€62) onder een knisperend korstje van specerijen. Artisjok, mini-aardappeltje en prachtige gereduceerde jus op basis van de sappen uit het karkas. Een klein zoetigheidje erbij van meloen en passiefruit. Klassieke smaken, perfect uitgevoerd. Als afsluiter parkeerde zich aan mijn kant een wagen vol kaas, waarvan de helft uit eigen streek (€ 22). Mijn vriend uit Vouvray koos voor een zeldzaam mooie soufflé met Cointreau, luchtig, precies zoet genoeg en perfect bereid (€23). Naast het prachtige eten en de buitengewone wijnen mag de bediening niet worden vergeten. Aanwezig, maar met ruimte. Alles ziend, en er werd ook gelachen. In de woorden van Michelin, een omreis waard.
Relais & Châteaux Domaine des Hauts de Loire, 79 Rue Gilbert Navard, 41150 Onzain, Frankrijk. Tel. (00) 33 2 54 20 72 57. Restaurant gesloten op maandag en dinsdag.
THE PINNACLE GRILL – OOSTERDAM (9/16)
Op alle veertien schepen van de Holland America Line kan tegen extra betaling worden geluncht ($10) en gedineerd ($35) in een luxe restaurant, The Pinn
acle Grill. Het interieur is uitgesproken sjiek, het serviesgoed en ander tafelgerei ogen heel fraai, men werkt er met hoogwaardige ingrediënten en het zeer attente bedienend personeel werd extra geschoold. Op de Oosterdam treffen we zowaar als bedrijfsleider een dorpsgenoot, Jeroen Rentinck (foto), afkomstig uit een familie die ook een paar gedreven chef-koks heeft voortgebracht. Centraal in het menu staan superieure steaks, enkele visgerechten (waarvan twee onbegrijpelijk met knoflook), Amerikaans-Franse klassiekers – en dat al jaren. In plaats van de bij herhaling genoten, pittige Dungeness crab cakes begint tafelgenote met de jumbo shrimp cocktail die inderdaad bestaat uit grote garnalen op wat onaangemaakte sla en met een rode saus die flink wat mierikswortel bevat. Zelf kies ik de in alle opzichten klassieke lobster 
bisque, heel smakelijk, romig bovendien (mede dankzij achteraf wat toegevoegde crème fraîche) en subtiel opgepept met een lepeltje Cognac. De gegrilde lamskoteletten uit Colorado smaken als vanouds, kostelijk dus. Op verzoek wordt wel de wijndodende muntsaus ook nu weer vervangen door kommetjes beárnaise- en pepersaus. Mijn ‘petite’ filet mignon weegt toch nog bijna 200 gram en is tevens allesbehalve ‘petite’ qua kwaliteit. Het prachtige, malse en toch stevig gestructureerde vlees heeft tegelijk een gaaf grillaroma en is afkomstig van de duurzaam opererende Double R farm in Washington State. Ook de meeste wijnen die The Pinnacle Grill voert komen uit die staat, en uit het naburige Oregon. 
Oogstjaren worden helaas niet vermeld en de prijzen liggen hoog, te hoog. Van de 23 rode soorten kosten er 22 meer dan $55 per fles (inclusief een onjuiste 15 procent service charge). De beste prijsprestatie wordt geboden door de Michelle Brut waarvoor ruim $48 (inclusief 15 procent) moet worden betaald. Hoe dan ook, aanbevolen bij het lamsvlees en de biefstuk is een mooie Merlot, de Nelms Road 2014, vervaardigd in Washington door de Woodward Canyon Winery (bijna $68). Per traditie en grote tevredenheid sluiten we het diner af met de baked Alaska die Ben & Jerry’s Cherry Garcia ijs bevat en erop/ernaast enkele zwarte kersen.
The Pinnacle Grill, Oosterdam, Holland America Line (www.hollandamerica.com).
