Vosne-Romanée, najaar 1988. In dit beroemde dorp proeft een bont gezelschap van Bourgondische wijnbouwers, importeurs en allerlei andere gasten een reeks rijpe gemeentewijnen, de jongste acht jaar oud. Sommige vallen tegen, zijn ietwat schraal of muf, andere daarentegen smaken heerlijk, zoals de Malconsorts 1955 van Moillard en Les Petits Monts 1979 van François Gerbet. Later worden groepjesgewijs enkele lokale domeinen bezocht. Ik heb het voorrecht om dat te doen in gezelschap van de grote kok en levensgenieter Cas Spijkers, niet wetend dat wij een decennium later zouden figureren in het tv-programma ‘Koken met Sterren’, Cas in een kokende hoofdrol, ik in een vineus bijrolletje.
Samen bezochten wij o.a. Jean-Pierre Mugneret (waarvan je mij een foto ziet knippen) die enkele van zijn voortreffelijke wijnen uit Vosne-Romanée serveerde. Ieders conditie overigens was nogal broos, want de rijk besprenkelde avond ervoor eindigde pas na tweeën, en voornoemde proeverij begon al om half negen. Cas was echter vrolijk als altijd, en genoot kennelijk nog na van het gisteren aangerichte festijn – dat onder zijn peetvaderschap had plaatsgevonden.
Terwijl de burgemeester in de gewelfde, snikhete dorpszaal zijn openingspraatje hield, kwam een man het podium op en riep, twee maal, tegen de menigte dat er een auto voor zijn deur stond. Gegniffel werd zijn deel. Het aperitief bestond uit een mierzoete Kir, het leek wel of je een pure Crème de Cassis proefde. De genodigden zaten aan drie lange tafels, elke gedekt voor 44 personen. De versiering bestond uit houders voor zeven kaarsen en bloemen, papieren slingers met druiventrosjes van karton en enkele Nederlandse vlaggetjes. Een koortje zong steeds luidere liederen.
Toen Cas Spijkers na afloop van de maaltijd een oorkonde ontving, speelden trompettisten het Wilhelmus. De lof die Cas uitbundig werd toegezwaaid bestond uit breedsprakige, zeer Franse volzinnen. Heel misschien ontgingen die hem deels. Maar hij glom – en genoot.
