In het plaatsje Dampart even ten oosten van Parijs, stroomt vredig de rivier de Marne als een saliegroen lint door het landschap, schrijft Nico McGough, die als wijnhandelaar een frequente wijnreiziger is – en restaurantbezoeker. Na wat navigatieproblemen sta ik uiteindelijk voor de deur van wat de Britten een ‘tongue twister’ noemen. Lastig uit te spreken dus, namelijk Le Quincangrogne. Ik denk dat dit hotel-restaurant huist in het minst sexy pand ooit.  Prachtig gelegen bij de rivier, dat wel. Het was een hospice waar de ouderen hun laatste dagen in alle rust konden doorbrengen. Werd later gekocht door een keukenmeester, kreeg een ster, en verloor die weer, totdat maître cuisinier Franck Charpentier (foto) de zaak kocht en nieuw leven inblies – en een Michelin ster verwierf. Er zijn twintig kamers tegen méér dan schappelijke prijzen. Ik landde er op weg naar Sancerre (om daar nader kennis te maken met Julien en Justine Thomas, twee tot de tanden gemotiveerde producenten van eminente, biodynamische wijnen).
Mijn bezoek viel laat in de herfst, het prachtige terras was dus gesloten. In het restaurant zelf staan zo’n vijftien tafels. De in stemmig zwart geklede bediening gaf de term ‘zwarte brigade’ inhoud. En zelden maakte ik een meer gastvrij team mee. Er klinkt rustige jazz van o.a. Dave Brubeck. Bij een glas Champagne van Philippe Gonet (€16) kijk ik ontspannen rond. Strakke inrichting, gesmede tafels met een dik houten blad. De grote kaaswagen oogt verleidelijk; mijn dessert staat al vast. De stoelen zijn stevig en VRIJ vierkant, bekleed met grijze stof. De muren zijn eveneens licht grijs, met minimale muurvulling, grijze zonwering. Stoere, houten vloer. Op tafel WMF wijnglazen en ietwat onhandig modern metallic grijs bestek. De keukenploeg is goed zichtbaar, er wordt in rust gewerkt. Dat zij trots zijn op hun leveranciers, blijkt uit het feit dat deze allemaal worden genoemd in de menukaart.
Opvallend zijn de twee kindermenu’s, het ene conventioneel (€12), het andere voor gastronomisch geïnteresseerde kids (€35). Voorts zijn er gewone menu’s, te beginnen bij drie gangen (€75). Wijnarrangementen worden eveneens aangeboden (vanaf drie glazen voor €35) en er is ook een Champagne arrangement (€45 voor drie glazen), de Marne stroomt tenslotte niet voor niets door de Champagne. De eigenlijke wijnkaart is niet echt spannend. Als amuse verschijnt smeuïge bloedworst met appel, verrukkelijk! Gevolgd door een soesje met een romige kaasvulling. Normaal ben ik niet zo van de zoete gerechten, maar dit was echt fraai, ijskoud en schuimig, met meloen, basilicum, zoete tomaat, watermeloen en koriander zaad. Heerlijk fris en niet te zoet. Erbij wordt brood geserveerd met boter van Jean-Yves Bordier uit Saint-Malo. Hierna de gegrilde tonijn Albacore, met gember en sesam, in een jus van piment doux en krokantjes, gekleurd met inktvis inkt, plus radijs en waterkers (€28). Een perfect bereid, heerlijk fris geheel dat smakelijk wordt omlijst door het kleine bittertje van de omringende paprika emulsie. Buitengewoon. Erbij de Menetou-Salon Cuvée des Bénédictins 2020 van onze vriend Joseph de Maistre. De frisheid van de wijn sluit prachtig aan, en het piepkleine ‘bittertje’ doet de rest. Prachtige vulling en finesse, echt verrukkelijk. Loire op zijn best (€47).
Vervolgens de Blonde d’Aquitaine ‘Maturé’, een schitterend stuk rundvlees (€48). Fraai gemarmerd en begeleid door tijm uit eigen tuin, snijbiet (blette), pomme macaire, zacht smakende ui uit de Cevennen, een vleugje truffel, een romige puree van aardappel, en dit alles met een geconcentreerde jus van druivenmost. Wat een prachtige creatie, ook hier een volmaakte cuisson. Erbij de Syrah Les Agathes 2020 van Domaine Niero. Donkerrood, stuivend schoon rood fruit, met een voorbij wandelende zwarte olijf. Mooi ‘droog’ in de zin van niet ‘plakkerig’, zeer fijnbesnaard en gastronomisch.  De kaaswagen komt langszij en de nabijheid van Meaux inspireert. Ik begin met Brie de Meaux, smeuïg, rijp, en wat een smaaklengte. Gevolgd door de Brie de Nangis, intens, romig, en sluit af met St Maure, een van de grote geitenkazen van het Franse land (€19 voor drie kazen). Erbij een Coteaux du Layon van de chenin blanc: hoe mooi past zacht zoet wit bij kaas.
Hôtel-Restaurant Le Quincangrogne, 7 rue de L’Abreuvoir, 77400 Dampart (Seine et Marne). Tel. 00 33 (0)1 64 44 44 80. www.hotel-restaurant-lequincangrogne.fr.